Ik adem nog maar eens diep in. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat ik moet blijven gaan. Toegegeven, de voorbereiding op Maastricht was misschien niet ideaal maar een bepaalde basis heb je toch altijd wel. Daar kun je dan op terug vallen. Gewoon een kwestie van een harde kop hebben.

Ik sluit mijn ogen even en bedenk me dat ik me alleen maar hoef te focussen op de eerstvolgende minuten. Stap voor stap. Dat gaat het beste. Ik kijk eens even rond. Ik zie mensen plezier hebben, genieten van het (soms) mooie weer in het pinksterweekend. Het is een weekend waarin mensen elkaar misschien voor het eerst in een jaar weer eens zien. Weer even kunnen lachen samen en gezellig een biertje doen.

Het geeft me nieuwe energie en ik ga er weer voor. Uitkijken voor een misstap en ondertussen niet vergeten waar je heen wil. Mijn hartslag begint te racen en zit wel bijna aan zijn max.

En dan het onvermijdelijke: de man met de hamer.

Even later kom ik moe maar voldaan aan bij mijn hotel. Ik heb mijn best gedaan. Wat is hardlopen toch een prachtige sport. Je ziet ineens zoveel meer van een stad waar je al jaren komt. Prachtige oude gebouwen vermengd met woonwijken, kunst en groen. 6 Kilometer in 39 minuten is een flutprestatie, maar ik heb er van genoten.

Tot volgend jaar Maastricht!

PS.

Naast de start/finishlocatie van mijn hardlooprondje vond ook nog een schaaktoernooi plaats. Zoals alle jaren weer fantastisch georganiseerd en genieten voor de schaakliefhebber. Niek(B-Groep), Jos(V-Groep) en wat andere schakers uit den lande hebben daar aan mee gedaan. Je vindt de uitslagen hier: 

https://chess-results.com/tnr1194127.aspx?lan=1&art=2&rd=2&turdet=YES

Gelieve niet op de naam Havermans te zoeken. Die was hardlopen.