Half drie ‘s middags in de Boerenbond te Zundert. Ik staar naar een konijn en een konijn staart naar mij. Het is 20 December en ik vraag me af of het diertje weet wat er de komende dagen te wachten staat voor zijn soortgenootjes. Zouden ze hier bij een bijl, een barbecue en een konijn tegelijk verkopen? Ik zou het bijna willen proberen, gewoon om de blik en het moreel van de cassiere te testen. Maar ja, stel dat dat lukt? Dan zit je daar maar mooi met je konijn, je bijl en je barbecue.

Enfin, ik had een productieve middag.

Opeens hoor ik het achter me: “hee, Jorrit!”: een voor mij welbekende stem. Omdat ik diep in gedachten verzonken ben schrik ik een beetje, maar ik draai me om naar de boomlange Raadsheer en knoop een gesprekje aan. Dat gaat moeizaam, omdat hij tegelijk probeert af te rekenen. Hij vertelt me dat hij nog een verslagje zal maken voor hun wedstrijd van het afgelopen weekende en ineens schiet het mij ook te binnen… oooh ja! Dat verslag. Deze mag ik niet vergeten. De belangrijkste wedstrijd van het seizoen tot nu toe mag natuurlijk niet onbeschreven blijven.

Tegenstander en medekoploper t Paardje kent drie zeer sterke borden voor deze klasse, met als absolute uitschieter hun bord 1 speler, Kees van Noorloos (1912). Zelf speel ik wel graag tegen dergelijke mannen met een hogere rating en ook deze keer had ik er goede zin an, dus ik besloot mezelf op te offeren op bord 1. Helaas bleek ditmaal toch nogal snel waarom het verschil toch zo’n slordige 250 punten bedraagt: ik open te passief en verprutst daarna iedere kans op tegenspel. Kees zal zelden zo’n makkelijke middag (lees: 2 uur) hebben gehad en ik begeef me met het schaamrood op mijn kaken naar de bar.. Daar zit Ron Been met Rene Roks. Beide heren mochten hun onmetelijke genie vandaag ten ruste laten en dat maakte voor mij het lange wachten wat aangenamer.

Eén voor één zie je je team dan naar beneden komen. Jan vd Berg volgde als eerste. Helaas ook met een nul. Hij gaf een gelijke stelling helaas uit handen. Als Jan al verliest, weet je dat het lastig gaat worden…

Ik begin inmiddels aangeschoten te worden en ik moet Johan wel zeven keer gevraagd hebben om alstublieft niet te verliezen. Hij stelt me zeven keer gerust dat een remise er toch op zijn minst in moet zitten. Een kwartiertje later meldt hij zich met de derde nul aan de bar.

Deze middag verloopt dramatisch voor ons. Gelukkig kwam de ommekeer snel. Onze hoop in bange dagen, Jos, haalde wederom een goede overwinning en is nu met 2,5 uit 3 onze topscorer. Deze overwinning bracht ons van de nul af en gaf een goed voorbeeld voor de rest van het team.

Ook Tycho maakte met mooi aanvallend spel gehakt van zijn Paardje en bracht de score op 2-3. André kwam een pion voor. Hij is zo iemand voor wie dat dit seizoen voldoende is en inderdaad: hij perste de overwinning er met al zijn ervaring goed uit.

Als klap op de vuurpijl stond Adrie van Opdorp een stuk voor. Dit is toch ook wel even de moeite van het vermelden waard. We schrijven namelijk 13 December 2014 en Adrie haalt door dit stukwinst zijn eerste overwinning van het seizoen (intern én extern) binnen, hulde!

De stand is dan inmiddels 4-3 in ons voordeel en Mitchel zit nog een marathonpartij te spelen. Zou het dan toch nog kunnen? Hij staat twee pionnen achter en heel Zundert, Made en omstreken staat rond zijn bord. Ik geef het je te doen om dan nog even door te gaan. Tegen alle verwachtingen in haalt hij dan ook nog een pion terug. Nu moet hij nog ergens een juist paardoffer zien te vinden – of nog beter- de vrije randpion weten te winnen. Helaas vindt zijn tegenstander het winnende vervolg en trapt hij niet in gevaarlijke valletjes. Jammer voor het team en jammer voor Mitchell.

Daarmee was de 4-4 een feit, uiteindelijk wel de terechte uitslag. Het blijft spannend in de 2e klasse, omdat ook medekoploper BSV en de lachende vierde De Oude Toren niet wisten te winnen. Na het konijn en de champagne vervolgen we op 7 februari de competitie tegen De Oude Toren, dat belooft dus ook vuurwerk!