Om mij in stilte en in volle anonimiteit voor te bereiden op het nieuwe schaakseizoen, of omdat de zomer aan het haperen was, en de Tour zo saai als een schilderij van Mondriaan, nam ik, aangezien de tijd om de schaakboeken ook effectief open te slaan er niet geweest was, zonder al te veel ambitie de start van het Open NK te Dieren. Leuk was alvast het toch mooie weer, en het weerzien met enkele bekenden rondom het gezellige Callunaplein, en in het Grand Café aldaar.
Soit, nu … schaak!, met enkele mooie stellingen…
(Zesrondig tournooi 2 – KNSB rating max. 1750 – 40 zetten in 90 minuten, vervolgens 30 minuten extra tijd + 30 sec extra tijd-per-zet vanaf zet 1)

Ronde 1: Rijn De Jonge (1540) – Moi ½ – ½
Siciliaans. In het middenspel verloor ik een pion, maar dat bleek niet onoverkomelijk. Rijn weigerde eerst remise maar na 38 zetten zag hij precies toch geen plan om het voordeel gezien gelijke lopers te verzilveren en stelde zelf remise voor.

Ronde 2: Moi – Fred Rienstra (1579) 0 – 1
De meest interessante partij van de zes. Ik speel hier 12. Lf4 ondanks het ‘logische’ gevolg 12. … – e5.
Het ging vervolgens: 13. Pf5! – Txc3; 14. Pxg7+ – Kf8; 15. Lh6 – Kg8; 16. bxc4 – e4; 17. Lg4 – Pe5.
Kortom, ik won een pion én een kwaliteit tot wanhoop van Fred.

Al zeker van de winst, verdedigde ik in het vervolg slecht tegen een aanval van dame, toren en loper, en verloor de partij uiteindelijk nog. Bitter, maar dat ik zo kwam te staan gaf mij wel vertrouwen voor de rest van het toernooi.

Ronde 3: Jan De Jong(1432) – Moi 0 – 1
Na de opening (Siciliaans) ging Jan de mist in. Ik won een loper voor een pion, en dwong dameruil af.
Waarop Jan na 12 zetten de handdoek in de ring gooide. Simpele winst.

Ronde 4: Moi – Kenneth Muller (1677) ½ – ½
De spannendste partij, en waarschijnlijk mijn beste tegen deze verbeten twintiger.
Na 42 zetten kwam deze stelling op het bord:

Ik kon de pion slaan op g4 maar besloot deze niet te slaan, omdat ik ervan uitging dat de zwarte koning via d4 zou binnendringen en mij dat veel kopzorgen zou bezorgen. Er werd nog 12 zetten heen en weer geschoven, waar ik nogmaals de kans kreeg de zwarte g-pion te slaan.
Kenneth bood na meer dan 4 uren remise aan en ik accepteerde.
Ik heb nog lang nagedacht over 43. Pxg4 … maar was best tevreden met een remise tegen een 1677’er. Misschien te snel tevreden?

Ronde 5: Peter Folkertsma (1576) – Moi ½ – ½
Een zware partij met moeilijk middenspel. Stelling na zet 30:

Ik sloeg hier de witte loper op e3 om vervolgens te slaan op e5 en zo een mooie open f-lijn te krijgen.
Bovendien had ik sowieso voordeel. 30 … – Pxe3 31. fxe3 – fxe5 32. dxe5 en ipv Dd3! met definitief voordeel denk ik, speel ik … Lh4 met veld f2 op het oog. In tijdnood ging het zo verder: 33 Pf1 – Dd7?; 34 Tc7 – Db5; 35 Tc8 – Dd7; 35 Tc7 waarop Peter remise aanbood, en ondanks nog klein voordeel maar met nog maar 4 minuten op de klok voor evenveel zetten besloot ik te aanvaarden.

Ronde 6: Moi – Bert Van Brenk (1490) ½ – ½
Een simpele partij: na 25 zetten en ongeveer evenveel minuten spel bleven nog twee koningen, twee lopers en nog 10 pionnen over, netjes verdeeld over wit en zwart in een geheel gelijke stelling. Een snelle remise.
Met een 3 uit 6 tegen TPR 1460 en W-We +2.50 mocht ik tevreden zijn.
Al had er meer in gezeten, maar is dat niet altijd zo met schaak?

Schraets Mark