Rare dingen (De Raadsheer 1 – De Zwarte Dame 1)

Het huidige externe schaakseizoen voelt als het langste seizoen ooit. Door een lange Corona lockdown en regelmatig veel afwezigen/zieken is er weinig binding met de competitie. En juist daardoor gebeuren er in die competitie soms rare dingen. Zo konden we in de vorige ronde slechts ternauwernood alle borden vullen, deze ronde hadden was iedereen aanwezig. Het grootste voordeel daaraan was toch wel dat we Jorrit buiten de opstelling konden laten. Een ander raar ding was dat we tegen De Zwarte Dame uit Zeeland speelden, maar dat er noch een zwarte speler, noch een dame in hun opstelling te bespeuren was. Overigens is de website van de Zeeuwen wel te vertalen in het Sloveens, maar kon ik pas na een kwartier vinden dat het clublokaal in Kruiningen staat. Beetje een anticlimax wel: een kwartier zoeken en uitkomen in Kruiningen.

Het allerraarste is echter toch wel dat we een verpletterende overwinning geboekt hebben. Geheel onverwacht is dat eigenlijk niet. De Zwarte Dame staat stijf onderaan nadat ze aan het begin van het seizoen hun bord-1 en bord-2 speler zijn kwijtgeraakt. De kans dat deze club in de competitie zou overleven, was net zo groot als de kans dat wij er nog uit zouden komen: louter theoretisch. Van de 10 sterkste spelers van de dag, waren er 8 van De Raadsheer. Daarbij ook nog Luuk met zijn veel te lage rating. Luuk deed trouwens een dappere poging om uit die top 10 te stappen door zijn rating nog veel lager te maken, maar daarover later meer. De gemiddelde rating van De Zeeuwen was 1582; één punt lager dan die van De Raadsheer 2, het team dat tegelijkertijd in ons mooie Wapen van Zundert speelde.

Nog zo’n raar dingetje was dat niet Jorrit maar Niek de bezoekers vandaag welkom heette. Of hij dat goed deed, weet ik niet. Erik, René en nog een paar anderen deden geen afwijkende dingen en zorgden er weer eens voor dat er niks van de openingsspeech te horen was. Maar toch bedankt voor de moeite, Niek. Toen de storm enigszins was gaan liggen, konden de klokken worden gestart.

Niet veel later was John alweer klaar. Vrijdags voor de partij verstuurde John al een appje om te vragen of er iemand kon invallen, maar dat kon niemand. Ik weet niet of onze bord-8 speler dat vroeg omdat hij ’s avonds ergens op tijd moest zijn. Maar als dat wel zo was, is dat gewoon gelukt. Tegenstander Herman Schoonakker verslikte zich in een tactische stelling en John kon achter elkaar de zwarte stukken opeten. 1-0.

Ook Mitchell stond al snel beter. Hij had zich vrijdagavond uitgebreid voorbereid (in de kroeg) en kwam met een jus d’orange en bloeddoorlopen ogen de speelzaal binnensjokken. In een open opening op bord 5 kreeg hij snel het initiatief wat zich liet uitbetalen in een kwaliteit en een pion voor. Dat kon snel en soepel worden omgezet in een winstpartij. 2-0 en Mitchell kon weer terug zijn bed in.

De hattrick werd afgemaakt op bord 4. Lang beoordeelde ik de stelling van Richard als “prima, hier hoef ik voor het verslag nog niks voor te onthouden.” Ineens had hij gewonnen. 3-0.

Het werd al snel duidelijk dat we niet meer zouden verliezen. Ik speelde tegen een tegenstander met de prachtige Zeeuwse naam Duynkerke. Let wel, dat is zijn achternaam, hè. In de opening offerde ik een stuk. Of dat de beste voortzetting was, is tot nu toe nog onbekend. Wat wel bekend is, is dat Lennard níét de beste voortzetting speelde. Ik kreeg het stuk terug, met als bonus een koningsaanval die een extra stuk opleverde. Niet veel later was de 4-0 opgetekend.

Het tafelzilver werd gered door een tegenstander met de prachtige niet-Zeeuwse naam Den Hollander. Let wel, dat is zijn achternaam, hè. Hij speelde op bord 3 tegen Tycho. Zoals wel vaker het geval is in de beschrijving van de partij van Tycho, begon de partij zonder veel opmerkingen van mijn kant. Dat heb je met die grootmeesterachtige openingen: ijzersterk maar oersaai. Gezien het resultaat, gok ik dat deze woorden ook gelden voor de rest van de partij. Maar toch, wel het winnende halfje! 4½-½.

En het was nog niet afgelopen met de feestvreugde. Halverwege de partij zei Niek: “Als hij het open houdt, dan sta ik prima. En als hij het dichtschuift, offer ik een stuk.” Tegenstander Leon Zweedijk was een exacte kopie van onze Luuk, maar dan een jaar of 25 ouder. Hoe dan ook, hij schoof het niet dicht. Maar een paar zetten later had Niek toch de stelling waarvoor hij een stuk wou offeren, maar dan met een extra stuk op het bord. U begrijpt, dat was meer dan prima. Met de nodige combinaties en techniek kon Niek het punt binnentrekken. 5½-½.

En dan nu tijd om een belofte in te lossen. Ik had u beloofd meer te vertellen over de dappere poging van Luuk om niet meer in de top-10 hoogst gerate spelers te behoren. Nou, poging geslaagd. Lang leek er eigenlijk niks aan de hand. Tegenstander Gayan den Hollander had wat pionnen extra op de damevleugel, Luuk had ze extra op de koningsvleugel. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar naarmate het eindspel vorderde kostte het Luuk toch veel tijd om de pionnen op de damevleugel te stoppen. Die tijd kon de witspeler gebruiken om een definitief voordeel te creëren. 5½-1½. Zien we hier de eerste tekenen dat je speelsterkte er onder lijdt als je minder speelt? Geen idee, maar dat Luuk erg chagrijnig was, laat wel zien dat hij nog veel passie voor het schaken heeft.

Zoals vaker het geval is, was Sander als laatste klaar. Ik kwam hem vantevoren nog in de bus tegen en grapten we al dat we niet intern spelen en dus wel het maximale uit onze contributie moeten halen. In het geval van Sander lukt dat beter dan bij mij. Sander deed elke zet nét iets beter dan tegenstander Peter van der Borgt en kwam zodoende heel langzaam met steeds een extra voordeeltje. En hoe langer je dan doorspeelt, hoe meer voordeeltjes je pakt. Uiteindelijk was het genoeg om in het eindspel de winst binnen te loodsen. 6½-1½.

Een dikke overwinning in de één na laatste ronde. Door de overige resultaten was het ook de definitieve bevestiging dat we komend jaar in dezelfde klasse zitten. Voor De Zwarte Dame betekent het dat ze definitief een stapje omlaag doen. Op 21 mei spelen we de laatste ronde, waar we revanche kunnen halen voor onze bekerwedstrijd tegen KiNG. En dan kunnen we bewijzen dat we toch wel het allerbeste niet-promoverende team zijn van onze klasse. Dat is dan weer niet zo raar.

FacebooktwitterredditpinterestlinkedinmailFacebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Een gedachte over “Rare dingen (De Raadsheer 1 – De Zwarte Dame 1)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *