Het Offerfeest (Arabisch: عيد الأضحى, Id al-Adha) is het tweede Id-feest in de Islam. Het wordt gevierd ter nagedachtenis aan de profeet Ibrahim, die bereid was zijn zoon te offeren in opdracht van God. De Koran noemt echter geen naam van de zoon bij de beschrijving van dit verhaal in Soera De in de Rangen Behorenden. De meeste moslims nemen aan dat het zou gaan om zijn zoon Ismaïl. Toen Ibrahim zijn zoon ter ere van God met een mes wilde doden, sneed het mes niet. Vervolgens klonk de stem van God en die stuurde vervolgens een engel naar profeet Ibrahim die zei dat een ram de plaats van de zoon mocht innemen.

Het Offerfeest is het grote feest terwijl het Suikerfeest het kleine feest wordt genoemd.

Behalve de naam heeft het Offerfeest helemaal niks te maken met de wedstrijd van het 1^e team tegen Baronie 1. Want een feest werd het.

Hans van der Linden, invaller voor Frank, die blijkbaar zijn zieke zoon belangrijker vond dan de wedstrijd tegen de baronnen, was wit. Evenals Daan. Leo was zwart, maar dat deert hem natuurlijk niet. U begrijpt dat we na 3 zetten al de nodige pionnen achterstonden.

Toch was het Frans (met wit) die de eerste victorie claimde. In tegenstelling tot de genoemde heren, kwam hij een pion voor. Toen hij deze op f7 wist te zetten en hem wist te beschermen, kon het niet anders dan dat Willem van der Linden (familie van, of zijn er rond Breda gewoon veel lindes?) spoedig de vlag moest zwaaien. Met zo’n beetje alle stukken nog op het bord, Frans’ pion op f7 en de zwarte koning op f8, ging het mat achter veredelde paaltjes.

De score werd al snel verdubbeld door Niek, die een toren had voor een loper en 2 aaneengesloten pionnen. Theoretisch leek het ingewikkeld te worden, maar Niek is natuurlijk niet zomaar iemand. 2-0.

Naast mij zat Daan, ik kon zijn partij goed volgen. Hij kreeg een klassieke Morra op het bord. Ik heb u via dit medium reeds eerder gewaarschuwd voor het aangaan van de Morra. Na op zet 3 een pion cadeau te geven, besloot Daan op pakweg zet 9 dat hij ook een paard teveel op het bord had staan. Theoretisch ging het precies volgens het boekje, net als de uitslag: Zwart gaat op zet 39 door zijn vlag. De verbazing van Jasper Willeboordse (“Ik had meer tijd dan jij?! Hoe kan dat nu weer?!”) brengt nog altijd een brede glimlach op mijn gezicht.

Met de 4-0 in zicht, besloot ik wat terug te doen en een punt te offeren tegen de Bredanaars. Na 1. D4 en 2. Pf3 was ik dusdanig in slaap gesukkeld dat ik me niet meer kan herinneren hoe de partij is verlopen. Wel dat Kees Ooms het goed uitspeelde. Eikel.

Vervolgens was het de beurt aan Hans. Hij had inmiddels zijn pion al een tijdje terug, en hield een iets actievere stelling over. Theoretisch leek het ingewikkeld te worden, maar Hans is natuurlijk niet zomaar iemand. 4-1.

Van de partij van Sander weet ik in alle eerlijkheid niet veel meer te vertellen, maar het was ongetwijfeld een heel goede pot. Sander is dan ook niet zomaar iemand. 5-1.

Han speelde een voor zijn doen rustige partij, hij vond dat 3 spelers die een pion offeren genoeg zijn. Het leek lange tijd gelijk op te gaan tot een eindspel met loper en 4 pionnen tegen paard + dezelfde hoeveelheid pionnen. Totdat Rob van Berkel besloot met een paardvork een pion buit te maken. Donkere regenwolken pakten zich zeer plotseling en zeer lokaal samen. Ze groeiden uit tot een ware moesson en Han besloot snel te vluchten.

Tenslotte Leo, die waar mogelijk onconventionele partijen wil spelen. Dit keer vond hij het tijd om het omgekeerde offer opnieuw uit te vinden: een pion offeren en je tegenstander de aanval gunnen. Het enige positieve wat ik over Leo kan melden, was dat hij het nog tot half 6 wist vol te houden.

Mede dankzij de spelers die in het teambelang hun partij hebben opgeofferd, konden we met 5 bordpunten in de koffer terug naar Breda/Zundert/Wernhout/Nijmegen/Maastricht en alle andere uithoeken die ik nog vergeet te melden. Wanneer we de komende partijen winnen, het op alle dagen boven de 25 graden met stralende zon is, Pasen en Pinksteren op 1 dag vallen en de gasboringen de provincie Groningen doen verdwijnen, is er een kleine kans dat we kampioen worden. Ik offer vast een ram.