Zaterdag 7 november mocht De Raadsheer 4 aan de bak tegen De 3 Torens 4. Tactische zet van de teamleiders van het 3^e en het 4e: Naomi werd van bord 1 bij Raadsheer 4 verplaatst naar bord 8 van De Raadsheer 3. Succesvol voor het 3^e, een goede move, ook gezien de sterkte van de speler op bord 1 bij het 4^e. En knap van Naomi uiteraard, die wel in het nadeel kwam, maar hoopte op een fout van de tegenstander, die die ook maakte, je zou voor minder tegenover Naomi natuurlijk.

Zoals altijd ben ik vol lof en erg complimenteus over onze teamcaptain . Om niet al te slijmerig over te komen in mijn verslagen heb ik deze keer ook eens wat minders over hem te zeggen. Het vervoer richting Breda had hij zoals gewoonlijk weer prima geregeld, maar…. 1 ding viel mij op. Hij zou mij ophalen rond om 10 over 12.   Rond om 10 over 12 is bij mij hetzelfde als ongeveer 12,3 gram zout, plus/minus 17,2 graden, zo om en nabij 1400,2 kilometer. Het is gewoon rond om 12 Jan en niet rond om 10 over 12. Nou veel meer heb ik niet te zeggen , oh ja we hebben verloren met 5.5-2.5.

De Roskam, vrijdagavond 23 oktober 2015, de tweede ronde van de avondcompetitie, met een thuiswedstrijd voor de drie teams van De Raadsheer.

Om heel eerlijk te zijn kan ik je vertellen dat ik eigenlijk niet zo veel te vertellen heb over deze match, schaaktechnisch zelfs nog minder als normaal. Het feit dat ik in de eerste klasse mee mag spelen wijt ik aan het feit dat er dan ook wat over geschreven wordt, dus bij deze het waarschijnlijk beroerdste  verslag wat je ooit gelezen hebt.

Op een mooie zonnige herfstdag in september parkeer ik mijn auto rond 13.00 uur bij Jorrit voor de deur. We hadden eerder die week afgesproken samen naar Roosendaal te gaan om naar de verrichtingen van het eerste te kijken. Jorrit was als 9e man deze wedstrijd uitgeloot en kon dus mooi langs de kantlijn het overzicht bewaren terwijl ik als razende reporter de verschillende stellingen in de gaten hield. Na een glaasje cola en een speculaaskoekje, een analyse van Jorrit’s wedstrijd tegen Niek en een blik op mijn eigen partij van donderdag, konden we vertrekken.
Het eerste speelde in Roosendaal tegen de heren van de Pion 3. Voor het eerste dat kwaliteit in heeft moeten leveren vanwege het vertrek van Sander, Han, Hans en Leo, is elke wedstrijd een finale en elk punt belangrijk voor behoud in de Promotieklasse. Johan, Jorrit en Tycho mogen zich als waardige vervangers gaan bewijzen dit seizoen.
Bij aankomst in Hotel Merks zagen Jorrit en ik John aan tafel zitten met een krantje voor zijn neus. Verbaasd keken wij hem aan en John wist te vertellen dat hij al na een uur spelen had gewonnen. In een diepte-interview deed John de partij uit de doeken. Hij speelde met zwart het Oud Indisch Tartakower variatie met 3….Lg4. Een aantal zetten volgde waarin om controle over het centrum werd gestreden totdat zijn tegenstander zijn zwakke loper wilde afruilen voor John’s sterke loper. Dit had hij beter niet kunnen doen want John kon tegenspel bieden door met 1 zet van zijn pion 3 stukken aan te vallen! Henk Wennekes (1799) zag zijn blunder en gaf meteen op. Het eerste punt kwam dit seizoen van John van Dijk!

De voorbereidingen waren goed, de druk werd stevig opgevoerd, lege plaatsen werden vakkundig ingevuld, de opstelling was goed over nagedacht en ieder was verbeten om te winnen. Bovenstaande formule moest tot winst leiden en dat gebeurde ook dankzij Teamtractor Jan Vriends, die notabene zelf plaats nam op bord 1.
Ik heb zelf weinig van de andere borden gezien en onze razende reporter was met het tweede mee. Ik was ook eerlijk gezegd te gespannen om iets zinnigs op te schrijven. Toch maar een kort verhaaltje omdat deze zege niet onvermeld mag blijven.
Al vrij snel hadden we 2 punten te pakken. 1 daarvan was Frank Rockx die na 12 zetten zijn tegenstander uitzwaaide, de ander weet ik niet meer. Oh ja het was de Butcher. Toen ik ging kijken stond de Koning van de tegenstander aan de verkeerde kant van de Dame…..lol
Daarna werd er lang gespeeld, na nog een winst en een remise hadden we aan 1 remise genoeg. Tactisch werd deze remise door Pitbull Domen aangeboden en ook geaccepteerd. De zege was hiermee een feit want aan gelijk spel hadden we genoeg. Dit gerucht verstoorde de stilte en ieder kon vanaf dat moment wat losser gaan spelen. De tegenstanders leken niet opgewassen tegen onze vreugde en het stortte snel als een kaartenhuis ineen. Met 6-2 tegen de medekoploper hebben we bewezen dat we wel degelijk een klasse hoger kunnen gaan spelen. Zeer attent werden er bloemen aan ons overhandigd door EGS2, petje af voor zulke schaakteams.
Dank en beterschap aan Rico die er jammer genoeg niet bij was.
Dank aan Inge, de mooiste dame van ons team, die op een elegante wijze de druk iedere keer zo op weet te voeren dat menig schaker bezwijkt.
Dank aan Hans, die een aantal zaterdagen heeft besteed aan een pot van hooguit een half uur. Wat een geweldenaar.
Dank aan Maikel, de schaakkunstenaar die met de meest onbegrijpelijke zetten de hersens van zijn tegenstander elimineert.
Dank aan Kees, de sluipmoordenaar van het derde team. Zijn vriendelijkheid kost je de kop, menig tegenstander vergist zich in zijn scherpte.
Dank aan A3, de pitbull van het team. Je moet hem 4 keer doodslaan, daarna opsluiten vastketenen en een spuitje geven. Doe je dat niet dan vreet hij je op in het eindspel.
Dank aan de invallers die ons het kampioenschap gegeven hebben, Frank, René, Pascal, en William top!
En al laatste natuurlijk onze Jan. Hopelijk leidt hij ons volgend jaar door de woelige baren in de tweede klasse. Met hem als kapitein en wij zijn bemanning, is de doelstelling handhaven misschien nog iets te matig.