Om heel eerlijk te zijn kan ik je vertellen dat ik eigenlijk niet zo veel te vertellen heb over deze match, schaaktechnisch zelfs nog minder als normaal. Het feit dat ik in de eerste klasse mee mag spelen wijt ik aan het feit dat er dan ook wat over geschreven wordt, dus bij deze het waarschijnlijk beroerdste  verslag wat je ooit gelezen hebt.

Op een mooie zonnige herfstdag in september parkeer ik mijn auto rond 13.00 uur bij Jorrit voor de deur. We hadden eerder die week afgesproken samen naar Roosendaal te gaan om naar de verrichtingen van het eerste te kijken. Jorrit was als 9e man deze wedstrijd uitgeloot en kon dus mooi langs de kantlijn het overzicht bewaren terwijl ik als razende reporter de verschillende stellingen in de gaten hield. Na een glaasje cola en een speculaaskoekje, een analyse van Jorrit’s wedstrijd tegen Niek en een blik op mijn eigen partij van donderdag, konden we vertrekken.
Het eerste speelde in Roosendaal tegen de heren van de Pion 3. Voor het eerste dat kwaliteit in heeft moeten leveren vanwege het vertrek van Sander, Han, Hans en Leo, is elke wedstrijd een finale en elk punt belangrijk voor behoud in de Promotieklasse. Johan, Jorrit en Tycho mogen zich als waardige vervangers gaan bewijzen dit seizoen.
Bij aankomst in Hotel Merks zagen Jorrit en ik John aan tafel zitten met een krantje voor zijn neus. Verbaasd keken wij hem aan en John wist te vertellen dat hij al na een uur spelen had gewonnen. In een diepte-interview deed John de partij uit de doeken. Hij speelde met zwart het Oud Indisch Tartakower variatie met 3….Lg4. Een aantal zetten volgde waarin om controle over het centrum werd gestreden totdat zijn tegenstander zijn zwakke loper wilde afruilen voor John’s sterke loper. Dit had hij beter niet kunnen doen want John kon tegenspel bieden door met 1 zet van zijn pion 3 stukken aan te vallen! Henk Wennekes (1799) zag zijn blunder en gaf meteen op. Het eerste punt kwam dit seizoen van John van Dijk!