De aftrap is genomen, het schaakseizoen 2019-2020 is vorige week met een druk bezochte jaarvergadering bij café Het Wapen van Zundert geopend. Bij De Raadsheer zijn het niet van die vergaderbeesten, nooit geweest eigenlijk. Laat de stukken op het bord maar spreken, is de mening. Maar de club telt om en nabij negentig jeugd- en seniorenleden en dat vraagt om degelijk en betrouwbaar bestuurswerk. Met enige regelmaat roept het hoofdbestuur de hele meute bij elkaar om verantwoording aan de leden af te leggen. En dat ging haar ook deze keer weer goed af.

Bij De Raadsheer wordt er in de competitie in drie groepen geschaakt. In groep 1 spelen de sterksten, de winnaar van die groep mag zich voor een jaar “Algemeen clubkampioen van De Raadsheer noemen”.

“Pas in mei worden de prijzen vergeven”, is een vaak gehoorde uitspraak in veel sportcompetities maar Daan van Dongen was er vorige week donderdag op 25 april vroeg bij toen hij de bekercompetitie van schaakvereniging De Raadsheer won. Deze competitie met het “Zwitsers” speelschema begon in oktober en telde 7 speelronden, elke maand eentje. Er deden een tiental niet-leden mee en dat is nu juist het mooie van het Zwitsers, iedereen is inpasbaar en komt aan zijn of haar trekken. Onder de favorieten om deze “bij-competitie” te winnen, zaten grote namen als Hans van der Linden (topfavoriet), Leo Rietveld, Niek Oostvogels, Daan van Dongen en, zonder dat hij er zelf eigenlijk erg in had, voorzitter Jorrit Havermans. Maar dat is hem vergeven. Hij en zijn vrouw Karola zijn hoogzwanger, voor de 1e keer, en dan heb je wel wat anders aan je hoofd dan een potje schaken!

Zo af en toe heb je bij De Raadsheer van die weken dat je niet weet hoe je het weekoverzicht moet beginnen, zoveel dingen zijn de revue gepasseerd. Er moest zelfs voor een avond verhuisd worden van Het Wapen van Zundert in de Katerstraat naar het tegenovergelegen Café2.

Op 21 maart jl., de internationale dag tegen racisme, vroegen twee topschakers om bijzondere aandacht voor dit gevoelige onderwerp wat de wereld in stukken dreigt te splijten. Wereldkampioen en nummer 1 op de ranking, Magnus Carlsen uit Noorwegen, speelde die dag in Oslo een partij tegen de nummer vier van de wereld, Anish Giri. Om te benadrukken dat kleur geen enkel voordeel mag opleveren speelden de grootmeesters een partij waarin ze van de ijzeren regel afweken dat wit mag beginnen. In deze partij mocht zwart de eerste zet uitvoeren. Giri is een kind van drie culturen. Hij is in Rusland geboren, heeft een Nepalese vader en een Russische moeder, is opgegroeid in Nederland en bezit ook deze nationaliteit. Wie anders dan hij moest Carlsen voor deze partij uitnodigen! Het initiatief, genaamd “Move to Equality”, trok wereldwijd enorm veel aandacht. Om een extra statement te maken werd de partij niet uitgespeeld zodat er geen winnaar of verliezer was.

Het komt in alle sporten voor: Zonder geluk wordt je geen kampioen. Je kunt het hele seizoen de beste zijn maar als je nooit geluk hebt dan nog is de kans aanwezig dat je geen kampioen wordt. “Een gestolen overwinning”, in de eredivisie voetbal hoor je het bijna wekelijks. “Lucky Ajax”, van dat imago komen ze ook nooit meer af. En hoeveel wedstrijden heef koploper PSV dit seizoen al niet gewonnen in de laatste vijf minuten?

Je kunt allemaal wel lekker elitair en interessant lopen doen omdat je toevallig op een schaakclub zit maar zo moeilijk is het allemaal niet, hoor, schaken. Schaken is echt geen rocket science. De spelregels heb je sneller onder de knie dan van de meeste andere bordspelen. Het is geen hogere wiskunde al denken veel mensen van wel. Jammer eigenlijk. Kom maar eens op donderdagavond naar het Wapen van Zundert, dan kun je met eigen ogen aanschouwen hoe het er aan toe gaat bij De Raadsheer.

Zomaar ineens valt het je op dat er schakers zijn die van die rare trekjes vertonen waarbij je je afvraagt of die wel in het gebruikelijke non-verbale repertoire thuis horen.

Gouden Bruiloft leidt Cees Van Erk teveel af van het schaakbord.

Het is niet alleen maar schaken wat de klok slaat in het leven. Het ligt toch allemaal wat gecompliceerder dan alleen maar facebooken, gamen, rikken of bordspelletjes spelen. Bijvoorbeeld een drukke baan kan je hobby danig in de weg liggen. Of een zware hypotheek, een vette bekeuring, ja, zelfs een hardnekkige en pijnlijke blessure aan je ringvinger kan je danig parten spelen als je aan het schaken bent. Cees van Erk is zo’n voorbeeld. Over een paar maanden zit er bij hem vijftig! jaar een trouwring om de ringvinger. Bij zijn grote liefde Lea ook, trouwens. En dat levert hem in groep 2 de laatste weken de ene na de andere nederlaag achter het schaakbord op. Zijn kop staat er niet naar want hij is druk doende met de voorbereidingen op de Gouden Bruiloft. De gastenlijst, de feestzaal, het diner, de receptie de muziek en, je wilt er die dag toch netjes bijlopen, wat zal ik aantrekken. Cees heeft op dit moment wel wat anders aan zijn hoofd dan de Spaanse Opening of de Siciliaanse Verdediging! Na Pascal Roos en Arno van den Hoogen was het vorige week de beurt aan Rene Roks om gebruik (misbruik!) te maken van de slapjes en enigszins afwezig schakende 71-jarige bruidegom. Roks kon heerlijk zijn gang gaan met wat hij het liefste doet: aanvalluh! Verdedigen is niet zijn sterkste wapen dus hij moet wel. Hij maakte het overigens origineel af met een leuke slotcombinatie met dubbele matdreiging. Het is een kort format van slechts tien partijen wat straks uitmaakt wie er gaat promoveren. Een paar misstappen en je kunt het weer wel vergeten voor dit seizoen. Dat beseft Luuk van Dongen zich ook terdege. Hij wil kost wat kost terug naar groep 1 en drukte Herman Krijnen naar de onderste regionen van het rechter rijtje waar hij voorlopig Van Erk gezelschap gaat houden.