Een kofferbak aan hulde (De Pion 2 – De Raadsheer 1)

In ronde 6 van KNSB Klasse 4F stond de kraker van de eeuw op het programma: koploper De Pion 2 speelde tegen de meest directe achtervolger – en tevens meest sympathieke team van de hele klasse – De Raadsheer 1. De Pion had tot dan toe alle mogelijke matchpunten gehaald, terwijl De Raadsheer slechts één gelijkspel had moeten dulden. De winnaar van deze strijd neemt een afstand op de directe belagers en mag hierdoor met nog 3 rondes te gaan hardop dromen van promotie. De verliezer van deze strijd zou weer achterom moeten kijken en zou zelfs nog kunnen degraderen!

De strijd vond plaats op het terrein van de Pion en gezien het belang van de wedstrijd, besloot zij alle trucs uit de kast te halen om de tegenstander te verstoren. Zo begon de wedstrijd om 12 uur, zodat alle Roosendalers konden uitslapen, terwijl de gasten vroeg op moesten. Vervolgens werden de gasten terug in slaap gesust door een eindeloze speech van Ad Bruins, waaraan zelfs Frank Verkooijen nog een puntje zou kunnen zuigen. En alsof dat nog niet genoeg was, werd enkele borden opgedragen om op de tegenstander te wachten die nog niet binnen was. Waarom beginnen we dan om 12 uur, zou je dan haast denken. En nog hield het niet op, want we kregen ook nog een gratis consumptie. Dat was dan vast weer bedoeld zodat wij achter het bord een cadeautje terug zouden geven. (Overigens een prima truc en nog redelijk effectief ook, zoals u later zult lezen.) Afijn, de belangen voor deze wedstrijd mogen duidelijk zijn, en het was dan ook niet verwonderlijk dat alle Raadsheren bij aanvang van de partij de messen weer opraapten en terug tussen de tanden staken.

Zelf was ik klaar na ongeveer net zo lang spelen als dat de heenreis geduurd had, en wel met Frank Lambregts. Zelfs na een uitgebreide analyse van een uur, weten we eigenlijk nog niet wat het kantelpunt van de partij was, maar ik kreeg een mega-aanval op Franks witte koning die hem dwong op te geven na 25 zetten omdat hij schaak stond op d6(!) en daarmee zijn dame verloor. 1-0.

Kort daarna eindigden 2 partijen, maar die heb ik eigenlijk gemist omdat ik de parkeermeter aan het opvullen was voor Jorrit.

Erik stond in het begin een stukje slechter dan Koen Riemens. Na ongeveer anderhalve zet kwam ik hem tegen op het toilet en sprak Erik moed in dat het in tijdnood vast goed zou komen. Het antwoord van Erik was dat hij eigenlijk al in tijdnood stond (0:58 vs. 1:35). Nadat Roks een pionnetje offerde, kreeg hij aardig spel. Dat duurde precies tot het moment dat hij zijn dame in liet sluiten. 1-1.

Niek had zichzelf vandaag op bord 2 gedart en mocht daardoor met zwart plaatsnemen tegen Benny Onrust. Ik bedenk me net dat ik eigenlijk vrij weinig meer weet van die partij en er dus ook geen moment om in paniek of extreme opwinding ben geweest. Toch trok Niek aan het kortste eind. 1-2.

De score werd gelijkgetrokken door Jorrit, die de 200-punten hoger gerate Ngo Hin Cheng wist te verrassen. Jorrit besloot zijn stuk te schijnofferen om daarmee de stelling gruwelijk ingewikkeld te maken. Toch had hij on-ge-twij-feld gezien dat het 8 zetten later een toren opleverde. Heerlijke combo! 2-2.

Tijd voor een rondje langs de borden:
Mitchell (bord 1): Op zet 40 is zowel wit als zwart alleen nog maar zijn a-pion kwijt en beide spelers staan zo’n beetje pat. Gaap.
Daan (bord 3): Net een pionnetje kwijt geraakt en iets minder actieve stukken in het eindspel. Knokken voor remise!
John (bord 7): Pionnetje voor in een ongelijke-loperstelling. Remise tenzij zijn tegenstander nog een grote fout maakt.
Frans (bord 8): Vrijpion achter in een stelling met beide spelers nog 2 stukken. Als hij het kan houden: remise.

John vraagt of ik even de parkeermeter voor hem wil bijvullen en tuurlijk doe ik dat.

Nadat ik voor de tweede keer terugkom van de parkeermeter, kan Frans gedwongen zijn stuk ruilen voor de 3 overgebleven pionnen van Eric van Loon. Het eindspel met koning+stuk+pion – koning+2 stukken is remise. 2½-2½.

Niet veel later moet John iets anders proberen, omdat hij al bijna aan de 50-zeten regel zit. Ondanks deze dappere, ultieme poging, maakt Carlo Rens geen fout en kan hij redelijk eenvoudig remise houden. 3-3.

Niek spreekt inmiddels uit dat 2 remises voldoende zijn. Tijd voor nog een rondje langs de borden.
Mitchell en Ivo Kok hebben nog 10 zetten op hun notatievel staan, maar ik zou bij God niet weten welke zetten dat geweest zouden moeten zijn. En hé: Ivo (2121) biedt remise aan aan Mitchell (1675)!! Mitch loopt naar wedstrijdleider Niek met zijn beste resultaat ooit in handen, en deze besluit dat hij nog even een paar minuten moet wachten tot er bij Daan meer duidelijkheid is.

En ja hoor, een minuut of 3 later moet Daan gedwongen zijn stuk geven tegen een pion en gaat verliezen. Niek slentert met tegenzin naar het bord van Mitchell en schudt zijn hoofd. Mitchell weet genoeg, gooit meteen de stelling open met een offer en wordt ongenadig van het bord geramd. 3-5. Naar huis met 0 punten, maar alles voor het team. Wat mij betreft een kofferbak aan hulde!

Wat overblijft is een derde plaats met nog 3 rondes te gaan. We hebben de zaak niet meer in eigen hand, maar als we alles winnen, kunnen we misschien nog wel een plekkie stijgen.

FacebooktwitterredditpinterestlinkedinmailFacebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Een gedachte over “Een kofferbak aan hulde (De Pion 2 – De Raadsheer 1)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *