Dit keer stond de altijd lastige thuiswedstrijd tegen Eindhoven 2 op het programma. Vorig jaar waren de Lampen topfavoriet om te promoveren en is dat niet gelukt, waardoor ze dit jaar extra getergd zijn om de punten dit keer wél binnen te halen. Maar hoewel De Raadsheer gemiddeld 100 ratingpunten minder had dan de Peertjes, zouden we ons natuurlijk niet zomaar gewonnen geven. Twee bonuspunten zijn in de strijd tegen degradatie namelijk geen overbodige luxe.
Hoe dan ook: de Lampegatters waren zo’n 15 minuten in de bovenzaal van de Roskam, toen ook ons team zich daar omstreeks 13:10 bij kwam voegen. De speech van teamleider Niek bevatte naast de broodnodige informatie over de wedstrijd ook het bericht dat John van Dijk wedstrijdleider was. Het verzoek was om toch zeker in het begin van de wedstrijd niet al te rare dingen te doen. Onze heldhaftige wedstrijdleider scheurde namelijk op dat moment nog met zo’n 120 km per uur over de rotonde in Rijsbergen. Naast hem zat een geheel ontspannen Sander Boogaard.
Na een sprongetje in de tijd van zo’n anderhalf uur is de situatie eigenlijk best rooskleurig. Frans Smits heeft zijn witte dame parmantig op e6 gezet, waar zij de ongerokeerde koning van zwart, en eigenlijk ook alle andere stukken, stevig in haar greep houdt. Voeg daar een op te smikkelen pionnetje bij en je hebt het recept voor een prachtige winstpartij. Op alle andere borden hield De Raadsheer zich aardig staande en was er nog niet zoveel over de partijen te melden. Voorlopige prognose dus 4,5 – 3,5 voor het 1e team van de meest sympathieke schaakvereniging van Zundert.
Na wederom een anderhalfuurssprongetje in de tijd is de eerste partij klaar, het is Frans op bord 8. In tegenstelling tot wat bovenstaande alinea doet vermoeden, heeft hij de partij niet gewonnen. Wel is de partij in remise geëindigd. De laatste keer dat ik ging kijken, stond Frans nog een kwaliteit voor maar dat was blijkbaar niet voldoende. Omdat hij geen overleg heeft gevoerd met Niek en vroeg naar huis ging, kan ik slechts gissen naar de gebeurtenissen op het bord. Maar dat hier meerdere dingen zijn misgegaan, moge duidelijk zijn.
Daarna was het de beurt aan Daan op bord 4. Zijn tegenstander speelde een variant van het Siciliaans die ik nog niet vaak gezien heb. Daan maakte daar een stelling van die ik waarschijnlijk ook nooit meer ga tegenkomen. Een deel van het bord leek gesloten, maar beide spelers hadden wel een gaatje naar de tegen-gerokeerde koning van de tegenstander en hadden daar ook al gebruik van gemaakt. Na een aantal krankzinnig moeilijke zetten hield Daan o.a. een toren over tegen 2 stukken en hoewel dat nog niet 100% rampzalig klinkt, was de partij toch snel beslist in het voordeel van de Ledlampen. De stand was nu 0,5-1,5 en de prognose begon ook al aardig kuren te vertonen.
Mitchell zat dit keer op bord 3 en je zou kunnen zeggen dat dat tactisch was. Het pakte echter prima uit. Hij speelde met zwart tegen een tegenstander met een luttele 250 punten meer en besloot een muur te bouwen waar Trump nog een puntje aan kan zuigen. Even had ik de hoop dat zijn tegenstander in slaap zou vallen en door zijn vlag zou gaan, maar er werd ruim voor de tijdnoodfase toch maar tot remise besloten.
Johan zat dit keer op bord 2 en je zou kunnen zeggen dat dat tactisch was. Het pakte echter prima uit. De Rots van Roosendaal speelde met wit en besloot een muur te bouwen waar Trump jaloers op zou zijn. Zonder verdere plichtplegingen kwamen de heren ruim voor de tijdsbarrière remise overeen. 1,5-2,5.
Sander had dit keer bord 1 geloot en mocht het dus met zwart gaan opnemen tegen de sterkste speler van het tweede team van de grootste schaakverein van Eindhoven. Ook hij wist een aardige dam te bouwen waar geen Mexicaan doorheen zou glippen. Remise dus.
Ik zat naast Niek, die op bord 5 plaatsnam omdat daar nog niemand zat. Lang leek de partij gelijk op te gaan, maar ergens ging er toch een pionnetje van Niek verloren. Jan Toorman stond beter toen hij op zet 39 wakker schrok, een zet deed en de klok doormidden jaste op een manier waarop alleen Roland dat kan. Die gaf op dat moment nog 4 seconden aan. Niek ruilde een aantal pionnen af tot hij op een gegeven moment triomfantelijk remise aanbood. Zijn tegenstander speelde door en 5 zetten later was het een 0. 2-4.
De meningen over hoe ik zelf met wit op bord 6 uit de opening kwam, verschilden nogal. Het varieerde tussen zwart beter (mijn tegenstander), wit beter (ik) en gewonnen voor wit (eigenlijk iedereen die ik in deze zin nog niet benoemd heb). We wikkelden af richting het eindspel, waarbij ik blijkbaar besloot dat het een goed idee was om een pion in 1 zet weg te geven. Het eindspel werd erg lastig, ik speelde op winst, deed dat verkeerd en verloor. Onnodig en erg duur.
John zat dit keer op bord 7 en je zou kunnen zeggen dat dat tactisch was. Het pakte echter prima uit. Omdat ook Eindhoven had besloten om hun één-na-hoogst-gerate speler op bord 7 te zetten, werd het een spannende pot waarin John iets slechter leek te staan. Hij speelde echter stug door, bleef goede zetten doen en werd daarvoor door zijn tegenstander beloond met een gratis toren. 3-5.
Rond 18 uur was de laatste pot daarmee afgelopen. Tegen de nummer 2 op de ranglijst kun je verliezen (vooral als je zelf niet nummer 1 bent), maar toch is het jammer omdat er meer had in gezeten. Volgende keer spelen we tegen Eindhoven 3, die nog erger in degradatiekramp zitten dan wij. Als we die wedstrijd winnen, lijken we redelijk dichtbij handhaving. We spelen uit, wat frappant genoeg voor 25% van het team dichterbij is dan thuis spelen.
Leuk verslag weer Jeroen.
Ondanks de zure nasmaak heb je er weer een leuk verslag van gemaakt