Eindelijk kon ik eens met het team meedoen dit seizoen. De eerste ronde had ik vakantie en de tweede ronde speelde ik vooruit op een donderdagavond, toch niet helemaal het echte werk. Maar nu was ik er voor het eerst op zaterdag bij. En dat werd tijd ook, want de eerste 2 rondes waren bedroevend geweest. In de tweede ronde verloren we van ZSC, waarbij we vooral op de onderste borden wat hebben laten liggen.

De ronde daarvoor, in ronde 1 hadden we zelfs verloren van Baronie 1. Toegegeven, we hadden 4 reserves, maar of het daaraan lag..? Samen haalden ze 1,5 uit 4 op borden 1, 2, 3 en 8. We verloren met 5-3 en dit toont aan dat we prima invallers hebben – of dat het verschil tussen het tweede en het derde misschien kleiner is dat we soms hopen.

Ohja, het Tweede. Dat was ook even wennen. Door de fusie tussen Rokado en De Raadsheer zijn we Het Tweede geworden. Het team heeft wat wijzigingen ondergaan; we staan Niek af aan het Eerste en krijgen daarvoor Leo terug. John is gestopt, maar Roel en Luuk zijn er bij, dus per saldo zijn we ongeveer gelijk gebleven. Als gevolg van deze wijziging is de naam van de appgroep veranderd van ‘Het Eerste’ naar ‘The Artists formerly known as Het Eerste’. Maar gezien de gemiddelde leeftijd van de beide teams kan het nooit lang duren voor we weer gewoon ‘The Artists formally known as Het Eerste’ zijn. Of is het nog te vroeg voor dit soort geintjes, Hans?

Hoe dan ook: we hadden deze competitie een slechte start. En dat kunnen we slecht gebruiken, want klasse 4G is dit jaar erg sterk! De teams van Bergen op Zoom en Charlois Rotterdam hebben een gemiddelde rating van ruim 2000. Ter vergelijking: bij ons heeft alleen Roel een rating van boven de 2000.

We zullen ons dus moeten meten met de 7 teams, waaronder wij, die qua rating tussen de 1900 en 1950 zitten.

Het team van ’t Paardje krijgt naar verwachting een zwaar jaar met een gemiddelde rating van 1850.

Daar mochten we dus: op naar Terneuzen! Ik zou me eerst inschrijven voor het Tata-toernooi en dan snel vertrekken om Mitchell op te pikken, zodat we precies op tijd in Terneuzen zouden arriveren voor het startsein van ronde 3. Dat was het plan, totdat teamleider Jorrit belde: “Luuk is ziek en Leo wil wel invallen, maar hij heeft geen vervoer. Kun jij ook Leo oppikken?” Dat zou betekenen dat we 20 minuten extra moesten rijden en we derhalve een kwartier te laat om 13:15 in de speelzaal zouden aankomen. Maar gelukkig bood mijn vriendin Kim uitkomst; ik stuurde haar de inschrijflink, mijn KNSB-ID en instructies om me in te schrijven voor het weekendtoernooi, zodat ik mooi om 09:45 kon vertrekken om een lekker potje te schaken om 13:00. Wat ben ik blij dat ik weer met het team mee kon doen..

De wedstrijd dan. Het is een eind rijden naar Terneuzen op het onderste eiland van Zeeland. Genoeg tijd om je allerlei dingen af te vragen. Bijvoorbeeld: waarom geven we Zeeuws-Vlaanderen niet gewoon aan België? Het antwoord is waarschijnlijk dat we dat al eens hebben geprobeerd, maar België het niet wilde hebben.

Daar aangekomen speelden we in het clubgebouw van Schaakclub Terneuzen. Een compleet gebouw wat blijkbaar als enige gebruiksfunctie heeft dat er zo nu en dan geschaakt wordt. Waar kom je dat nog tegen?

Het was er goed geregeld, met genoeg parkeerplaats, een analyseruimte met eigen (dus goedkope) bar en meer heren- dan dames-wc’s. We begroetten de gastheren, de andere gasten van de Pion en beantwoordden de vraag of ons eerste was gepromoveerd – daar hadden ze immers vorig jaar nog tegen gespeeld. Ook de Pionnen hadden de ruimte op tijd gevonden en de klokken konden mooi op tijd aan.

Als eerste was Thijs klaar. Hij speelde op bord 2 met zwart tegen Wim Versporten. Van de partij heb ik niet veel gezien en het werd remise. Dus heb ik in deze alinea nog plaats over om te vermelden dat ik een grap wilde maken over speerwerpen, marathonrennen of schaken in Terneuzen. Maar er is niks grappigs aan mensen die ver sporten. ½-½.

Als tweede gaf Richard zijn tegenstander op bord 6 ineens een hand. Ik zat er naast en begreep niet zo goed waarom. Onze Grote Vriendelijke Belg speelde een bekende opening waar hij goed uit kwam, er leek verder niet veel aan de hand. Tot het me opviel dat Richard aan het eind van het middenspel een stuk te weinig op zijn bord had staan. 1½-½.

Gelukkig is daar Mitchell, die een goed seizoen speelt. De eerste keer dat ik ging kijken, stond hij comfortabel met wat initiatief uit de opening. De tweede keer dat ik ging kijken, stond tegenstander Aäron Zootjes mat met 2 torens op de 7^e rij en een paard dat niet kon verdedigen omdat het stond gepend. 1½-1½. Mitch op 3 uit 3!

Helaas was daar Jorrit, die een slecht seizoen speelt. Ook hij kwam eigenlijk goed uit de opening, maar moet ergens hebben misgetast. Ik zag de slotzet waarbij Ivo Lagendijk met een eenzetter zowel het Paard als de Koning van Jorrit aanviel en daarmee nóg een stuk voor kwam. Jorrit ging buiten een rondje lopen en heeft tot na het eten eigenlijk maar bar weinig gezegd.. 2½-1½.

Maarrrr toen was daar de partij van Leo, de Tovenaar van Breda (goed dat je niet uit Riga komt, Leo). Zijn analyse van de partij komt in een ander artikel op de site, om toekomstige tegenstanders niet wijzer te maken dan ze al zijn. Het leek wel een pot Worms zoals beide spelers elkaar aanvielen; er was geen touw aan vast te knopen. De partij eindigde nadat Tom Liessens minorpromoveerde naar een paard en daarmee mat zette. Maar precies op dat moment liep zijn klok 2 seconden.. 1 seconde.. 0, voordat hij de klok had ingedrukt en Leo claimde meteen de partij. Was dat niet onsportief? Dat viel uiteindelijk wel mee; het bleek toch geen mat te zijn en Leo hield een kwaliteit extra over. Een pareltje voor de partij van de maand! 2½-2½.

Al lezende zou je misschien denken dat het nu erg spannend werd, maar dat was absoluut niet het geval, hoor.

Zelf zat ik te zwoegen voor remise en dat leek akelig veel op mijn partij uit ronde 2. Ik kwam goed uit de opening, maar overschatte ik mijn stelling en gaf het binnen een paar zetten zelfs behoorlijk weg. Uiteindelijk moest ik knokken voor remise, vond minstens 1 variant die gewonnen was voor de tegenstander, maar hij gelukkig niet. Leuk feitje: ik stond 2 pionnen achter en echt mega slecht, maar claimde remise na 3x dezelfde stelling. Eigenlijk was dat een gokje en zei ik het met zoveel mogelijk overtuiging. Volgens de engine was het helemaal geen 3x dezelfde stelling, maar was dat 5 zetten vantevoren wel al gebeurd. Ik stond -12 en al 40 zetten lang slechter dan -6. Koen Dhuyvetter trapter erin: 3-3.

Het was haast een wonder dat Roel toen nog bezig was. Op bord 1 speelde hij tegen ruim 2150 ELO-punten en stond binnen 10 zetten al een pion achter met veel te weinig compensatie. Hij hield het nog knap lang vol, maar net als ik gaven weinigen hem vanaf toen nog een kans. Het werd ook 4-3.

Dat betekent dat Johan op bord 4 als laatste bezig was. Hoogtepunt uit zijn partij was dat het hem opviel dat zijn tegenstander a3 had gespeeld, maar zijn klok nog niet had ingedrukt. Gentleman als hij is, ging Johan zitten en zei dat zijn tegenstander de klok nog moest indrukken. Het antwoord: “ik heb nog niet gezet, die pion staat er al 5 zetten.”

Op het laatst stond Johan verwikkeld in een eindspel met P + 2 pionnen tegen L + 3 pionnen. Dat klinkt hopeloos – of toch minimaal moeilijk – en dat was het ook. Door te knokken en een vermoeide of aardige tegenstander werd het remise, maar meer zat er echt niet in. 4½-3½.

Goed, van de 7 teams waartegen we een kans hebben op matchpunten, hebben we er dus 0 uit 3. En dat zwakke team van ’t Paardje? Die hebben hun eerste matchpunt al binnen, waardoor we momenteel onderaan staan. En ohja, we hebben het makkelijkste programma gehad. Aan het eind van het seizoen degradeert de nummer 10  en de 3 slechtste nummer 9. Het wordt dus tijd voor een tandje bij. Gelukkig kunnen we ons snel revancheren: ronde 4 is over 3 weken op 22 november. Tegenstander daarbij is Bergen op Zoom. Gemiddelde rating tot nu toe: 2061,33. Wat ben ik blij dat ik weer terug ben…