Afgelopen zaterdag was de laatste ronde van de KNSB-competitie 4^e klasse. We staan al een tijdje derde van onderen en dat leverde geen problemen op, totdat teamleider Jorrit 2 rondes geleden met het nieuws kwam dat er niet 2 teams, maar 3 degraderen. Ineens moesten alle hens aan dek om te blijven spelen op hetzelfde niveau als de afgelopen pakweg 10 jaar.

Om dit bericht te kunnen lezen moet je ingelogd zijn.

Om dit bericht te kunnen lezen moet je ingelogd zijn.

Om dit bericht te kunnen lezen moet je ingelogd zijn.

Het huidige externe schaakseizoen voelt als het langste seizoen ooit. Door een lange Corona lockdown en regelmatig veel afwezigen/zieken is er weinig binding met de competitie. En juist daardoor gebeuren er in die competitie soms rare dingen. Zo konden we in de vorige ronde slechts ternauwernood alle borden vullen, deze ronde hadden was iedereen aanwezig. Het grootste voordeel daaraan was toch wel dat we Jorrit buiten de opstelling konden laten. Een ander raar ding was dat we tegen De Zwarte Dame uit Zeeland speelden, maar dat er noch een zwarte speler, noch een dame in hun opstelling te bespeuren was. Overigens is de website van de Zeeuwen wel te vertalen in het Sloveens, maar kon ik pas na een kwartier vinden dat het clublokaal in Kruiningen staat. Beetje een anticlimax wel: een kwartier zoeken en uitkomen in Kruiningen.

Verleden zaterdag speelde Het Eerste van De Raadsheer tegen Gardé. Een inmiddels bekende tegenstander die we elk jaar weer tegenkomen. Het was de eerste externe partij sinds de Kerstlockdown. En omdat we in de laatste ronde voor de lockdown tegen bijna-hekkensluiter Baronie speelden, waren we inmiddels een lange reeks van ruim 4 maanden ongeslagen! Dat betekent dat sommige spelers haast waren vergeten hoe het is om verslagen te worden. Veel schoten we daar overigens niet mee op, omdat dezelfde spelers ook haast vergeten waren of het nu ook alweer het paard of de loper was die over andere stukken heen mocht springen.