Aan het eind van de match keek ik tegelijk met Jorrit beteuterd naar het scoreformulier: 2-6. Onze conclusie was hetzelfde: dat kon slechter. En bedroevend dat dat de conclusie was. Enigszins ingecalculeerd was het wel. Tegenstander BSV uit Bergen op Zoom heeft een extreem sterk team voor de vierde klasse. De tactiek voor vandaag? De eerste 3 borden offeren om onderin zoveel mogelijk bordpunten te halen; die kunnen belangrijk zijn in de strijd tegen degradatie. Het gevolg was dat we in een best logische opstelling zaten, maar dan ondersteboven.
Een extreem sterke tegenstander dus in de vierde klasse, wat betekent dat? BSV kwam opdagen met 2 FM’s, 1x 2150, 2x 2000 en onderin nog een paar gasten in de 1900. Gemiddelde rating: 2081. Ter vergelijking: ons Eerste team speelde in de sterkste opstelling en heeft gemiddeld 2049, daarmee spelen ze een klasse hoger prima mee.
Bij Het Tweede had Roel besloten maar weer eens een virus over te nemen van zijn tweeling, waardoor Mitchell met zijn 1959 ELO-punten onze hoogst gerate speler was. Wel hadden we The Butcher die als invaller de verrassingsaanval kon gaan inzetten – en wel op bord 3.
En dat deed hij niet onverdienstelijk. Lang kon hij de stelling gesloten houden en leek er niet veel aan de hand, totdat tegenstander Tony Peleman een gat wist te vinden op de damevleugel en daarmee de zwarte stelling van René liet imploderen. 0-1.
Vrijwel meteen werd het 1-1 door Leo. Hij had zich uitgebreid voorbereid op liefst vier tegenstanders. Tegenstander Marcel van Herck (oud jeugdkampioen van België) had zich volgens Leo ook goed voorbereid, want hij speelde de eerste 9 zetten de computervariant. Daardoor ontvouwde zich een spannende strijd waarin Leo een pion inleverde voor het initiatief. De partij volgde ik niet geheel, maar werd door Leo gewonnen.
Topscorer Mitchell met 3 uit 3, bespeelde op bord 7 met een klein ratingplusje de zwarte stukken. Helaas had hij blijkbaar zijn dag niet. De eerste 2x dat ik langs liep, beoordeelde ik de stelling als ‘niet veel aan de hand.’ De derde keer als ‘pion achter, torens op zijn zevende rij en een sterke loper tegen. Dat wordt knokken.” Echt lang knokken werd het niet meer. 1-2.
Daarna was het de beurt aan Johan. Hij zat op bord 2 tegen de Belgische FM Arben Dardha. De opening ging prima en leek erg gelijkwaardig, maar daarna werd er op waarde geschaakt. Ergens verloor Johan een pionnetje en dat bleek in het eindspel niet meer te keepen. 1-3.
Een tijdje daarvoor was Jorrit naar me toe gekomen: “ja je kan niet zien dat we al een uur bezig zijn; we hebben allebei echt geen idee wat we met deze opening aan moeten.” Later werd dat gerectificeerd: Jorrit had geen idee, maar Cees Ijzermans kon er prima mee uit de voeten. 1-4. Cees kennen we nog uit het jeugdschaak en hij heeft al zijn hele leven 150 ratingpunten meer. Aardige vent, maar nog steeds even vreselijk om tegen te spelen.
Zelf was ik toen al aan het zweten op bord 4. Vanuit de opening kreeg ik een zwakke pion en weinig mogelijkheden om Alik Tikranian onder druk te zetten. In de partij lag de sterkste zet voor beide kampen steeds redelijk voor de hand, maar het spelbeeld veranderde daardoor niet. Net toen ik dacht wat druk te ontwikkelen, gooide de FM met een mooie combinatie een stuk extra in het doosje. 1-5.
Daarna volgden nog 2 remises. Voor Thijs was dat jammer, hij speelde erg goed en leek tegenstander Tim Bogers na 3 uur spelen met een mooi schijnoffer een pion te ontfutselen. Dat had voldoende moeten zijn voor de overwinning, maar Thijs kon de lastige, winnende combinatie niet vinden. Hierdoor is onze Benjamin na 4 rondes nog ongeslagen, maar heeft hij ook nog niet gewonnen. 1½-5½.
Als laatste was Luuk nog bezig op bord 1 tegen de sterke Xander van Doorn. Luuk vond zelf dat hij goed uit de opening kwam, maar ik zag vooral de druk die Van Doorn wist te ontwikkelen. Een stevig potje knokken was er nodig, maar daar kun je Luuk wel voor wakker maken. Het werd overleven en dat deed hij ook. Met zwart op bord 1 remise tegen het sterkste team in de klasse: daar kunnen we wel mee leven. 2-6.
Waren er nog positieve punten? We kregen onverwacht bezoek van Mariko Harezlak, die tot haar 18e een heel goede (jeugd)speler voor de Raadsheer was, maar daarna helaas stopte. Een leerling van haar speelde bij BSV en moest naar Zundert, dat was een leuke aanleiding om de club weer eens te bezoeken. Minimaal 10 mensen vroegen of ze weer kwam schaken. Dat gaat niet gebeuren, maar misschien zien we haar wel weer vaker. In ieder geval zou het moeten lukken om de tussentijd tot haar volgende bezoek kleiner te laten zijn dan de afgelopen 15 jaar.
6-2: pijnlijk en niet goed, maar echt slecht is het ook niet. We blijven knokken in de volgende ronde. Zoals teamleider Jorrit al zei: we hebben echt een leuk team en verschillende spelers die beter aan het worden zijn. Het zou doodzonde zijn als we degraderen, want we zijn misschien wel onderweg om de grijze middenmoot van de vierde klasse te ontstijgen. Maar goed, beetje ongepast om dat te zeggen terwijl je stijf onderaan staat. Laat het er in de volgende rondes dan eindelijk maar eens uit komen! We slijpen de messen voor de uitwedstrijd in Sas van Gent, die we zien als gelijkwaardig en nog een van de weinige kansen op punten. Op tijd naar bed, want anders wordt het een wel erg lange terugrit…
