Ronde 5 stond op het program en het betrof een uitwedstrijd naar De Baronie. Waar we vorig jaar tegen het Eerste niet zoveel succes hadden, mochten we het nu proberen tegen het Tweede, dat stijf onderaan stond. Voor liefst 5 spelers (Daan, Frans, Jeroen, John & Tycho) was het een verkapte thuiswedstrijd, want de speelruimte was dichter bij huis dan Het Wapen van Zundert. We speelden in het altijd bruisende bejaardentehuis Vredenbergh en bij een overwinning zou dat dan ook in het pand tot in de late uurtjes gevierd kunnen worden. We werden dan ook gevraagd om een uurtje eerder te beginnen, zodat het personeel van Vredenbergh het feest iets eerder kon laten beginnen. Het gevolg daarvan was dat de klokken al om 12:15 aan stonden.
Zo kon het ook dat om de normale starttijd, 13:00, Mitchel al heel behoorlijk stond op bord 5. Hij had een monster van een paard, vanuit een opening die “niet helemaal goed is, maar wel uitstekend voorbereid en gecheckt door de computer.” Tegenstander Peter hoefde eigenlijk niet lang na te denken omdat hij zo weinig mogelijkheden had, maar deed dat toch. Verbazingwekkend genoeg zag ik lijdzaam toe hoe Mitch langzaam de controle over de stelling verloor en uiteindelijk nog wat stukken in de aanbieding deed ook. Ik heb je wel eens beter zien spelen, Mitchel. 0-1.
De partij van Erik stond in het teken van opkrabbelen na de pijnlijke nederlaag van vorige keer. Dat ging redelijk. Het was een normale opening met een normaal middenspel, geen rare dingen. Tegenstander Joost bood remise aan, Erik ging netjes naar Niek en na een licht geïrriteerd en gestoord “geen flauw idee” (maar daar komen we zodadelijk wel bij) besloot Erik het toch maar aan te nemen. Qua partij en resultaat geen rare dingen voor Erik dit keer. 0,5-1,5.
Ongeveer op dat moment stapte Frans op zijn dooie akkertje de bus uit en de speelzaal binnen. Blijkbaar had hij niet de dikgedrukte en rood gemaakte zin uit de mail van Niek gelezen waarin stond dat we al om 12:00 begonnen. Net op tijd binnen wist hij zichzelf in recordtempo op bord 8 op te sluiten. Om iets meer spel te krijgen, moest hij een ingewikkelde en onlogische stelling achterlaten, met paarden aan de rand en de raarste pionstructuren. Het was erg ingewikkeld en Jan Sulman was er eens goed over aan het nadenken, toen Frans triomfantelijk VLAG kon roepen. 1,5-1,5!
Vervolgens mochten we getuige zijn van het zeldzame feit dat Tycho geen punten binnensleepte. De laatste keer dat ik ging kijken, had hij iets meer ruimte en een prima paard midden op bord 6. Het volgende moment liet hij zich met mat in 1 maar door de vlag zakken. Ik vroeg me af wat er gebeurd is, want het is niet des Tycho’s om een dergelijke stelling volledig weg te geven. En erger nog was dat het resultaat van het team op losse poten kwam te staan. 1,5-2,5.
Niek mocht dit keer kop van Jut zijn op bord 1. Hij kwam prima uit de opening en won naar eigen zeggen een stuk, maar toen ik ging kijken leek het er meer op dat het geofferd was. Edwin Lessmann ging voor het stuk waar hij voor de toren had kunnen gaan en zo schipperde de partij nog wel 3x van winst voor Niek naar winst voor Edwin en terug. Ik denk dan ook dat beide spelers ontevreden zijn met het gedeelde punt. 2-3.
John zag toen dat het nodig was en zette nog eens extra aan. Hij moest op bord 3 voor een punt zorgen en stond een pionnetje voor. Zijn tegenstander had daarvoor iets initiatief, maar niet genoeg om John te laten schrikken. John pareerde de aanval en speelde de partij met zijn extra pion koeltjes uit en zo werd de stand weer gelijk getrokken. 3-3.
Het volgende belangrijke punt was van Daan, die een keer de verdediger mocht spelen. Zijn tegenstander had wel een aanval, maar ik kreeg nergens het idee dat er echt voordeel uit zou ontstaan. Ver gevorderd in de partij bood Daan tegenstander Matthijs een drankje aan. Matthijs vond dat zo aardig, dat hij besloot de dekking op zijn toren op te geven. Daan gaf het drankje, nam de toren en het eerste matchpunt was binnen. 4-3!
En toen was ik zelf nog als laatste bezig. Al na 3 zetten speelde tegenstander Jasper een dusdanig onambitieuze opening, dat ik al op zoek was gegaan naar een stevig touw en een flinke balk. Nu laten ze die dingen in bejaardentehuizen nou niet bepaald slingeren, en dat was maar goed ook. Op zet 20 kon ik onder de druk uitkomen, snoepte zelfs nog een pionnetje mee en had ook nog de compensatie. Jasper probeerde er nog het maximale uit te halen, zelfs nadat hij zijn toren moest ruilen tegen mijn gepromoveerde pion, maar kon niet voorkomen dat ik er met het volle punt vandoor ging. 5-3!
Zo staan we na 5 rondes op een mooie 6 matchpunten en is het degradatiespook voorlopig wel even verjaagd. Hey sterker nog, de afstand tot koploper Stukkenjagers is maar 3 punten. En daar moeten we nog tegen. Dat we verder ook nog tegen de nummers 2, 4 en 6 moeten, betekent alleen maar dat we ook die directe concurrenten onder ons kunnen houden. Op naar promotie in 2018!