Een goede wijn behoeft een Hans

RDS1 – Raadsheer 2

Het leek een onmogelijke opgave om nog kampioen te worden. Onze laatste tactiek was “vergeet de belangen, speel relaxed en maak er een mooie dag van”. Ontspannen, babbelend en gekscherend gingen we op weg naar St. Oedenrode. Het was een prachtige dag, de speellocatie lag aan een rustiek waterstroompje, het zonnetje scheen op het terras, de bediening en de tegenstanders waren erg vriendelijk. Alle voorwaarden waren aanwezig om RDS1 gemoedelijk en zonder stress naar de eeuwige jachtvelden te trappen.

Luuk kwam doodleuk na 9 zetten vertellen dat hij gewonnen had. Zijn blijdschap had plaatsgemaakt voor schuldgevoel en schaamte. Aanraken is zetten had hij zijn tegenstander verteld, met als gevolg een stukwinst. Zijn blijdschap kwam terug toen hij relativeerde dat als dat niet had gehoeven hij ook wel gewonnen stond. :=)

RDS hanteerde echter ook een dergelijke regel en onze Maikel van ver gekomen verloor zijn partij. Zijn blik naar mij staat nog op mijn netvlies. Ik wist daar niet mee om te gaan omdat dat eigenlijk helemaal nieuw voor me was.

Andre speelde alweer met zwart en ondervond de scherpte van het Blackmar Diemer gambiet. Na een zeer scherpe pot delfde hij het onderspit. Volgend jaar overgiet ik hem met witte initiatieven.

Het wordt wat eentonig maar Rene zijn stelling lijkt mij altijd hetzelfde. Ik sta dan te kijken en zie zoveel dreigingen beide kanten op, dat ik me afvraag of deze stijl wel goed is voor de gezondheid. Diep verzonken in mijn spel zag ik hem rechts van me nee en een hand schudden. Shit dacht ik, nu moet ik zeker winnen. Uit beleefdheid vroeg ik wat later aan Rene, en? Ja gewonnen natuurlijk…. Ik zou hem een anti-saaiheidsmedaille willen geven, iedere keer bonkt mijn hart als hij meedoet.

Jan vd Berg, mijn linker buurman bestormde de damevleugel terwijl hij de bestorming op zijn koningsvleugel moest pareren. Door 1 verkeerd zetje bleek zijn tegenstander het tempo van de aanval te winnen en nam daarin het initiatief. De stelling werd daarna secuur verdedigd maar het mocht niet baten. Foutjes werden er niet gemaakt en de kleine voorsprong werd utgebuit.

Jan Vriends won zijn partij, graaf graaf graaf…… Wat gebeurde daar nou eigenlijk? Ik heb het gezien en hij heeft het me notabene verteld. Ik dacht iets met een blunder en een vorkje. Laten we het er op houden dat ik het lekker niet ga vertellen zodat een volgende tegenstander deze info niet kan lezen.

Ik hoopte in mijn opening een bepaald gambiet te kunnen spelen, echter loper c5 werd niet gespeeld maar loper e7. Hmm, eigenwijs als ik ben bedacht ik met b4 toch die loper weg te jagen die daar niet stond, in de hoop dat hij b4 alsnog zou slaan. Maar een loper die daar niet staat hoeft natuurlijk niet te slaan en na a6 had ik weer spijt als mijn weinige haren. Gelukkig gaf mijn tegenstander mij voldoende ruimte om betere plannen te maken. Het volgende plan was veel beter en leverde me materiaal op. Met uiteindelijk 3 + pionnen in een toren eindspel gaf hij zich gewonnen.

De stand is 4 – 3 voor ons. Hans die normaal als eerste klaar is staat qua tijd ver voor maar wel een pion achter. Subtiel schuif ik het uitslagenpapiertje onder zijn neus. Van een remise wil zijn tegenstander terecht niets weten. Met de fischer tijd lijkt het onmogelijk iemand door zijn vlag te drukken. Hans vecht zich de pleuris en gaat na een keihard gevecht toch van het bord. Geen schande tegen een 1900 speler.

Zo wordt het 4 – 4 en eindigen wij met ruime afstand van nummer 3 op de 2e plaats. Volgend jaar verdwijnt de NBSB en wordt het landelijk ,dus in dat opzicht was er van promoveren of handhaving toch geen sprake.

Rond 19:00 uur hebben we gereserveerd bij “De Nonnen”, het is nu 17:00 uur dus waarom niet lekker hier in het zonnetje alvast deze mooie tweede plaats vieren. Een vriendelijke medewerkster blijkt ook een vakkundig fotograaf te zijn. Die zelfs teamgenoten fotografeert die er helemaal niet zijn.

Op de terugweg praten we over koetjes en kalfjes en Luuk zit zachtjes te zingen op de achterbank. Ik vraag hem dat wat harder te doen omdat dat natuurlijk altijd gezellig is. Gelukkig duurde de reis daarna niet lang meer…..

Bij de nonnen stond een mooie lange tafel voor ons klaar. We werden keurig bediend. Het eten was heerlijk. Hans onze wijnkenner haalde het maximale aan drank kwaliteit op tafel. De tournedos waren sappig en mals. We hebben gelachen om de gekste dingen. Dit etentje alleen zou een nieuw verslag kunnen zijn.