Ik wil maar meteen beginnen met mijn excuses aan te bieden voor de wanprestatie van mijn gespeelde toernooi. Op mijn eerste toernooi werd ik door Leo gebombardeerd tot een van de favorieten van de C-groep. Ik heb deze rol echter niet kunnen waarmaken. Hoe mijn toernooi had moeten gaan, is te lezen in het verslag van Vriend(s) Jan.

Vanuit Den Bosch zou ik naar Utrecht reizen om vervolgens samen met Daan richting Leiden te gaan. Het ging al fout in Den Bosch, waar ik een trein te vroeg nam naar Utrecht. Als iemand weet hoe je 45 minuten LEUK door moet brengen op dat station, graag een reactie op dit verslag. In de trein richting Leiden kregen Daan en ik het over de voorbereiding. Enfin daar hebben we het straks nog wel even over.

We kwamen in Leiden aan waar het welkomstcomité in de vorm van Jorrit en Jan ons op zaten te wachten. Na onze spullen afgezet te hebben gingen we richting de schaaktempel waar het ging gebeuren. In de eerste ronde mocht ik tegen een schone Frans-Amerikaanse dame, die ook nog Nederlands sprak. Deze schone dame had een rating van ongeveer 1093. Ze hield wel van een praatje tijdens het schaken. Ze praatte echter drie talen door elkaar waardoor ik er weinig van snapte. Op het bord deed ze niks anders. Ik probeerde steeds maar logische zetten te doen, en op een gegeven moment komt dan de Mitchell zet. Een zet die niemand begrijpt, behalve ik en dan is het goed. Ik rokeerde lang, wat veel verbazing wekte bij mijn tegenstandster. Ze zette er drie vraagtekens achter en deed een zet. Zo beduusd van mijn lange rokade gaf ze de volgende 7 zetten achtereenvolgens een toren, drie pionnen en een loper weg. Het eerst punt is binnen.

Na deze partij gingen we maar snel terug naar het hotel om nog wat na te schaken en de grootste teleurstelling van het weekend te ontdekken. Het hotel tapt maar alcohol tot 01:00. De volgende keer wordt daarom ook de organisatie van het weekendje schaken maar bij iemand anders weggelegd….. 😉

Dag twee, Valentijnsdag. Ik ken veel mensen met een ochtendhumeur, maar deze jongen verbaasde mij echter. Ik heb zelden iemand zo moeilijk uit bed zien komen. Enfin, we gingen weer richting de schaaktempel.

Mijn tweede partij mocht ik tegen de heer Swanink. In de opening won ik weliswaar een pion, maar kreeg er een grafstelling voor terug. Met mijn rug tegen de muur begon ik een flinke portie blufschaak te spelen. A tempo zo snel mogelijk mijn plan uitvoeren, niet nadenken en op de automatische piloot. Mijn tegenstander trapte erin en kreeg het voor elkaar een gewonnen eindspel weg te geven. Het tweede punt is binnen.

Tussen de partijen moet je dan wachten op de volgende ronde. Ik zag Jorrit alweer aankomen met een sip gezicht en kon daaruit concluderen dat het niks geworden was. Ik besloot om hem op te vrolijken en een partijtje te snelschaken. Ik opende e4 om hem uit te dagen voor zijn Aljechin. Hij deed dit echter en ik kon de variant waar Daan en ik het over hadden gehad in de trein uitvoeren. 35 seconden en 10 zetten later was het afgelopen, zijn humeur werd er niet beter op J!

Mijn derde partij met zwart kon ik spelen wat ik voorbereid had. Mijn tegenstander flikte het echter op de 7^de zet iets anders te doen waardoor ik uit mijn theorie was. Ik kwam in een gelijkwaardige stelling terecht en mijn tegenstander deed een aantal mindere zetten waardoor ik een klein voordeel uit kon bouwen. Dit werd hem fataal en uiteindelijk was het derde punt binnen.

De laatste partij van de zaterdag, al zo gaar als een bakbanaan mocht ik tegen een van de sterkere tegenstanders van de groep. Getuige zijn opening had hij weinig goesting om te schaken, en zou hij met een remise tevreden zijn. Aangezien ik er nog wat maken opende ik de c en d lijn om een aanval op te bouwen. Deze aanval was nog zwakker als de aanval van NAC, het resulteerde uiteindelijk dan ook in een nederlaag.

Na deze teleurstelling gingen we terug naar het hotel. Waar de halve liter Heineken alweer klaarstond. De ober zag dat wij hongerig waren en bleef daarom ook maar nootjes brengen. Na een aantal komische stellingen van Don Leo gingen we dan ook slapen om ons voor te bereiden op de zware zondag.

Mijn voorlaatste partij speelde ik tegen Lucky Luke uit Bergen op Zoom. Deze jongeman bewoog zijn stukken sneller dan zijn schaduw, hoewel dit echter niet in zijn tijd te merken. Deze jongen was een bekende van de Raadsheer. In de wandelgangen hoorde ik dat Hans Bogaard hem al van het bord geveegd had en dat Vriend(s) Jan er ook weinig problemen mee gehad had. Enfin, ik kwam niet heel sterk uit de opening maar toen mijn paard eindelijk door zijn stelling kon galopperen was het een koud kunstje. Hij bood nog een remise aan maar Mitchell was onverbiddelijk en ramde hem door zijn klok heen.

Dan begint de laatste ronde en kwam de mooiste loting, Vriend(s) Jan. Voor deze partij moest even gerekend worden hoe wij als raadsheren de gehuurde Brinks waardetransport wagens het beste konden vullen. Na een uitgebreide berekening moest Jan winnen om zoveel mogelijk geld binnen te halen. Ik stond echter bovenaan in mijn ratingklasse, en het liefste wil je niet van een mederaadsheer verliezen. We moesten de partij zo lang mogelijk rekken om te kijken wat de koploper deed. Tijdens onze wedstrijd liet mijn Vriend(s) Jan weer zien waar hij goed in is. Een stelling langzaam degelijk opbouwen en zo uiteindelijk goed komen te staan en te winnen, respect daarvoor! Ik moest een partij spelen die ik niet mocht winnen, en het mocht niet opvallen. Dit geeft een vreemd gevoel en je weet echt niet wat je moet doen. Na afloop sprak ik Leo over onze partijen. Hij vertelde mij dat hij alleen maar doemscenario’s zag die hij wilde voorkomen, ik moest wel antwoorden dat ik die bij mij op het bord probeerde te zetten. Omdat de wedstrijd heel lang duurde, heb ik nagedacht op welk historisch persoon Jan Vriends leek. Wat mij betreft leek hij dit toernooi op Julius Ceaser. Hij kwam, Hij zag en Hij overwon!