Samen met Daan zat ik al ruim voor elven in de trein voor de één na laatste externe wedstrijd. We moesten naar De Schouw, natuurlijk al snel omgedoopt tot de Gouw, het lieflijke vredige dorpje uit Lord of the Rings. Bijna bij de bestemming aangekomen, passeerden we de Hobbemaweg, waar in termen van die film ook wel het een en ander mee gedaan kan worden. Eenmaal aangekomen stond de plaatselijke Verein ons al met geslepen messen op te wachten. Lullig voor hen was, dat wij 8 kanonnen bij ons hadden, waardoor die messen niet zo goed van pas kwamen. Onder de 8 kanonnen was 1 nieuw gezicht; bij gebrek aan teamleider, was besloten om de teamleider van het Tweede, Jan Vriends, mee te nemen op onze queeste. Het bleek een geweldige troef, want met een ruime 4,5 – 3,5 overwinning keerden we huiswaarts.

Maar voor dat gebeurde, werd er nog wel de nodige strijd geleverd. De Dongense Orks spelen al het hele seizoen, en zo ook deze wedstrijd, in een opstelling van wisselende sterkte. De vier eerste borden zouden niet misstaan op het kandidatentoernooi, terwijl het voor ons team op de onderste 4 borden moest gaan gebeuren. We hadden dus ons heil gezocht in een ietwat tactische opstelling.

Niek Oostvogels, de man in vorm aan Zundertse zijde, mocht op bord 3 plaatsnemen tegen Eric de Moor. Eric gold vroeger als een speler met veel potentie, en eigenlijk is hij dat nog steeds. Niek speelde met wit een vrij korte partij, waar vrij weinig spanning in zat en er werd dan ook vrij snel tot remise besloten. Niet slecht, aangezien het toch op de onderste 4 borden moest gaan gebeuren.

Een tactische wending zorgde ervoor dat Jorrit eens niet op bord 2, maar op bord 6 mocht plaatsnemen. Na een ijzersterk toernooi in Delft, onze toekomstig voorzitter scoorde liefst ½ uit 6, was hij maximaal voorbereid. Dat hield in dat hij iedereen smeekte of hij niet met wit mocht spelen. Zelfs Johan, vooraf ingezet op bord 1, werd lief aangekeken. Toch was iedereen onverbiddelijk, had geen zin in zwart en dus mocht Jorrit toch op 6 gaan zitten. Hij besloot zijn kleur te negeren en gooide al zijn stukken richting de koning van de tegenstander en maakte op het moment suprême 3x dezelfde stelling. Toen ik hem na analyse vroeg of dat terecht was, zei hij: “nee, ik heb ontzettend gezwijnd. “

De bord 2 positie van Jorrit werd overgenomen door onze nieuwe teamleider, Jan Vriends. Keepen was het devies en, eerlijk is eerlijk, het eerste kwartier ging dat alleraardigst. Daarna kwam de tegenstander van Jan binnen en werd het snel slechter. Jan heeft het een zet of 20/25 vol kunnen houden, maar toen gaven de 500 punten ervaring toch de doorslag.

Ik heb elke keer weer moeite om iets over de partij van Tycho te zeggen. Ja, zijn tegenstander had een dubbelpion. En tja, Tycho had ook wel een sterk paard. 1-0.

De partij van Daan, bord 7, was een stuk aanvallender. Daan gooide op zet 4 zijn h-pion 2 velden naar voren en beweerde vervolgens met droge ogen dat het gewoon theorie is. Zijn torens maakten een ommetje langs de damevleugel van zijn tegenstander, keerden terug op de koningsvleugel waar zwart inmiddels had gerokeerd en 15 zetten later sloegen ze in op g7. Meestal is dat een goed teken en inderdaad werd het 3 – 2 voor het knappe volk.

Vervolgens was het de beurt aan Johan. Hij is er altijd goed in om de partij verschrikkelijk potremise te schuiven en we vonden het dan ook een goed idee om hem op bord 1 tegen Maarten van der Burght, 2175, neer te zetten. Keepen was vanzelfsprekend het devies en Johan had daar geen enkele moeite mee. Het duurde een paar uur voor ook Maarten zag dat het remise ging worden en de heren besloten de punten te delen.

Ikzelf werd net als Jan Vriends tactisch geslachtofferd, ditmaal op bord 5. Mijn tegenstander maakte een fout in de opening die hem dwong 2 van mijn pionnen op te eten. Volgens de theorie zou ik de partij in de meest logische variant na 14 zetten moeten winnen; in de variant die ik koos, mocht hij de twee pionnen echter houden. Na een hele hoop geprul en verspilde moeite, verloor ik achtereenvolgens mijn toren, kwam in tijdnood, won een stuk terug, zette bijna mat en kon op zet 41 opgeven. Zaadpot.

Maar ach, en ik knipoog even naar Jan, je moet wel je moment kiezen om punten te morsen. We hadden uiteraard allebei al lang gezien (ahum) dat John in een moeilijk, maar goed eindspel terecht was gekomen. Hoewel beide spelers evenveel pionnen hadden, had John een beest van een pion op c6 die Wits koning in de hoek kluisterde. Na de nodige driehoekjes kwam wit in zetdwang en de Raadsheer op 4½ – 3½.

Dat betekent dat De Raadsheer zich voor de tweede wedstrijd op rij handhaaft! U vraagt: hoe kan dat nu? Niek had een gitzwart doemscenario bedacht (tsja, hij had tijd zat na zijn partij) waarbij er 4 teams uit de landelijke competitie zouden degraderen en dus ook 4 teams uit de promotieklasse. Volgens mij zijn we nu ook in dit scenario veilig, en anders handhaven we ons over 3 weken gewoon nog een keer.

Zaterdag 23 april speelt De Raadsheer 1 haar laatste wedstrijd in de competitie en iedereen is van harte uitgenodigd om te komen supporteren. Onder het mom: never change a winning team stel ik voor dat de teamleiders van het Eerste en het Tweede van ploeg wisselen, en u kunt Jan Vriends c.s. komen aanmoedigen onder het genot van een biertje in De Roskam!