Sander Struck! (Raadsheer 1 – Rochade 1)

thunderstruck

Er moest gewonnen worden. Het degradatiespook hing met wijd open mond boven de koppen van het eerste team. Bij verlies zou het zeker toehappen en bij gelijkspel zou het lekker blijven hangen. Bij winst zouden we mooi aansluiten aan de onderkant van de middenmoot. De opdracht van teamleider Niek was simpel en duidelijk, zelfs zonder die 4 keer dat hij liet weten dat het er vandaag toch echt om ging.

Speciaal voor deze gelegenheid was Sander Boogaard ingevlogen, helemaal uit Zundert. Sander speelt dit jaar deels voor Rokado en deels voor de Raadsheer. Voor deze wedstrijd had hij dispensatie gekregen van de NBSB. En als schrijvert hoop je dan eigenlijk maar 1 ding: Dat hij in extreme tijdnood, terwijl de hele Roskam staat toe te kijken, een eindspel, dat zo complex is dat de Engelsen het mind-boggling zouden noemen, op Carlseniaanse wijze weet uit te spelen om daarmee het broodnodige laatste punt binnen te harken waarmee degradatie definitief wordt voorkomen, alvorens hij op een platte kar werd gehesen en op de schouders van het team door het dorp wordt getild, waar het Nieuw Zunderts Volkslied Sanderstruck van AC/DC door de speakers klinkt en Engelen hem nog vele jaren zullen bezingen als Redder van de Raadsheer. En exáct zo ging het ook.

Nu zijn er ongetwijfeld lieden die vermoeden dat ik hier een snufje artistieke vrijheid heb gegrepen om een lichte overdrijving ter vermaak te gebruiken. Voor hen is het onderstaande stuk over wat er ook gebeurd zou kunnen zijn.

Van de tegenstanders kwamen er 4 stuks tegelijkertijd binnen, en ik vroeg me hardop af of het onbeleefd was om te grappen dat er eigenlijk een heel lange Rochade was binnengestapt, oftewel 4 nullen. En mijn vermoeden klopte, dat was onbeleefd. Even later waren alle tegenstanders (ook van het derde) in de bovenzaal en besloten ook de Raadsheren maar eens aanstalten te gaan maken om naar boven te gaan. Na een Castroiaanse toespraak van Niek gingen de klokken aan.

Het duurde lang voordat de eerste resultaten binnendruppelden; van het Derde waren er al 6 mensen klaar voor de eerste Rochader opgaf. Tipje van de sluier: om een uur of 15:30 maakte ik een rondje langs de borden hoe we ervoor stonden. Volgens mij is geen enkele partij zo geëindigd als ik verwacht had. Het resultaat is dat ik misschien niet helemaal de volgorde van partijafloop kan aanhouden omdat ik zat te analyseren terwijl alle partijen eindigden, maar ik ga m’n best doen.

Ik was zelf als eerste klaar. Pierre Mulders had naar eigen zeggen een lage rating (1650) omdat hij wel sterk speelde, maar in zeker de helft van de partijen een blunder maakt. Dat verklaart wel enigszins waarom ik de eerste 20 zetten finaal van het bord werd geschoven. Ik kon telkens nog net 1 zet spelen die niet absoluut verloor, maar nog steeds durf ik de partij niet in Fritz te zetten. Hoe dan ook, Pierre vond precies de goede zet om zijn stelling in 1x helemaal in te laten storten en dat gebeurde dan ook. Sympathiek gebaar, want zo gebeurde het dat we volledig onterecht op 1-0 voor kwamen. En zo heb ik ze het liefst.

Ik zat naast Mitchell, wat betekent dat hij dit keer op 8 mocht zitten. Hij was wit en mocht daarmee zelf bepalen welke opening er op het bord kwam. Die gedachte sterkte me nog enigszins, want ik had niet het idee dat Mitchell enig idee had waar hij op dat moment mee bezig was. Even later wist hij z’n stelling ietwat te normaliseren, maar dat kostte wel 2 stukken tegen een toren en het ging dus een moeilijke pot worden. Er moet echter gezegd worden dat Mitch het midden-eindspel helemaal niet gek speelde – in ieder geval toch beter dan zijn tegenstander – en toen ik vroeg of hij het nog remise kon houden was zijn antwoord vol bravoure: “Remise? Ik ga winnen!” En een kwartier later was hij beneden en meldde een 0. Wat had hij over het hoofd gezien? Het ijzersterke Pa8!!

De volgende alinea typ ik met 1 hand, omdat ik een loftrompet in mijn andere hand heb (nee, Ron, niet die loftrompet). Niek is al jaren een held. Hij zet zich ongelofelijk veel in voor de vereniging en omdat dit stukje binnen een week op de site moet staan, ga ik niet benoemen wat hij allemaal wel niet doet. Zaterdag bleef het beperkt tot het zijn van teamleider, klaarzetten van de borden, doen van het openingswoord en het spelen van een fantastische partij. Al vroeg in de partij joeg hij de huilende koning van zijn tegenstander naar c7. Hij ontwikkelde wat, terwijl zijn tegenstander dacht terug in de partij te komen, om vervolgens keihard binnen te beuken op de koning die nog altijd in de toendra stond. Jammer genoeg heb ik niet precies kunnen zien hoe het afliep, maar ik twijfelde geen moment dat hij had gewonnen. 2-1.

Frans Smits speelde lang een partij waar eigenlijk niet zo heel veel van te zeggen valt, tot ik tegen het einde zag dat hij een stuk achter stond. Dat was helemaal niet zo erg, omdat dat stuk samen met de andere stukken van Ben Zegveld in de ene hoek stond. Zijn koning, een pionneke en de dame en toren van Frans stonden lekker in de andere hoek te chillen, en Frans mocht een matnetje gaan zoeken met 10:46 op de klok. Dat lukte en zo was het 3-1.

Sander speelde uiteraard op bord 1 en kreeg met zwart een tegenstander die de kleinst denkbare hogere rating had dan Sander. Halverwege zag ik dat Sander een geïsoleerde dubbelpion op de g-lijn had, waar ook zijn koning stond. Ik schatte de situatie dus in als penibel. Naderhand vertelde hij echter dat hij bewust had gekozen voor een dubbelpion op de g-lijn en ik moet zeggen dat ze de paarden wel heerlijk steunden in hun missie om chaos te veroorzaken in de witte stelling. Het punt was binnen en als team hebben we besloten om ervoor te zorgen dat we volgende keer weer een reserve nodig hebben.

De invalbeurt van Sander zorgde ervoor dat Daan van Dongen tegen zijn naamgenoot Eric op bord 3 kon gaan zitten en daar een poging mocht wagen. Ik zag de bui al hangen toen hij in een stelling terecht kwam waar hij niet zo’n fan van is. En omdat ook de concurrent meeleest, was dat een open stelling waar allerlei tactische mogelijkheden in zaten, met veel penningen en hangende stukken. In al het geweld wist Daan het evenwicht te handhaven en remise leek binnen handbereik, toen hij een fout maakte en zijn tegenstander het klinisch afmaakte. 4-2. Gelukkig was het totaal niet spannend meer.

Want de oplettende lezer heeft al gemerkt dat de woorden Van Dijk nog niet zijn gevallen, en we dus nog een aantal punten tegoed hebben. Wat er bij Tycho gebeurde weet ik niet. Het leek lang gelijk op te gaan, tot Richard Schellekens zijn overwicht in een pion wist om te zetten. Hoe dan ook, natuurlijk won Tycho, werd het 5-2 en blijft zijn rating voorlopig verticaal stijgen.

Tenslotte speelde John op bord 2 tegen de tweede 2000-er van Rochade en de opdracht was om niet te verliezen. John speelde als een Dijk (maakte ik die grap nou echt?) en ik denk dat de partij nooit uit de remisemarge is gekomen. Beide spelers besloten na zeker 4,5 uur schaken dat ze er dan maar beter remise van zouden maken en daarmee was een prachtig 5,5 – 2,5 resultaat neergezet en is dat degradatiespook voorlopig naar het dorp Rochade gestuurd.

FacebooktwitterredditpinterestlinkedinmailFacebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

7 gedachten over “Sander Struck! (Raadsheer 1 – Rochade 1)

    1. Zal wel een blunder zijn geweest die toevallig goed uitpakte en daarna de heroïsche naam offer kreeg.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *