Een moeizaam begin (De Raadsheer 1 – De Vughtse Toren 1)

Eindelijk! Na een lange zomer op de handen en Chess.com zitten, kan ronde 1 van de externe competitie beginnen. Het Eerste was er weer helemaal klaar voor en de messen waren een zomer lang geslepen. En met Het Eerste bedoelen we natuurlijk onderstaande krachtpatsers:

Oh wacht, dat was die van vorig jaar. Bij deze de goede:

Zoals je kunt zien, zijn we er in deze eerste ronde een paar puntjes op achteruit gegaan. Een aantal mensen is wat puntjes kwijtgeraakt van de zomer, een ander speelt nog altijd veel sterker dan zijn rating doet vermoeden (iets waar we later in dit verslag nog op terugkomen). Maar nog steeds staan er natuurlijk nog steeds 8 kanonnen aan de startlijn (ofja, 7 kanonnen en ondergetekende).

Vorig jaar werden we derde in klasse 4F, nadat we in de één na laatste ronde de promotie collectief weggepist hadden. Zou dat betekenen dat we ook dit jaar weer voor de promotie kunnen meestrijden? (In vakjargon heet dit een cliffhanger; blijft u vooral de komende 8 verslagen lezen om uit te vinden hoe dit verhaal zich ontvouwt.)

 

 

Laten we de spanning eens wat verder opbouwen door te kijken naar de tegenstanders in onderstaand, vakkundig-bij-elkaar-geknipt-en-geplakt overzicht:

Zo, een uurtje werk later, maar dan heb je ook wat: zoals je kunt zien, kunnen we van elke tegenstander winnen en ook van elke tegenstander verliezen. Dat wordt dus een spannende competitie!

Afijn, de tegenstander van vandaag (of eigenlijk eergisteren, maar dat leest minder spannend). Zoals je in bovenstaand plaatje kunt zien, spelen we op de eerste 5 borden met het relatief jonge kwintet Daan, Jorrit, Niek, Jeroen en Mitchell. Eigenlijk kun je hieruit opmaken dat het vandaag een ongelijke strijd zou kunnen worden; tegenstander De Vughtse Toren, die waarschijnlijk voor het eerst ooit tegenstander was, bracht aan alle 8 borden een tegenstander ten tonele die al minstens 1 generatie langer heeft kunnen oefenen! Qua rating ging het precies gelijk op, maar je weet wat ze zeggen: Je weet nooit hoe een vos met zijn streken de haren van een koe vangt, ofzoiets.
Naast het verschil in ervaring, was er nog een zeer onheilspellend voorteken: om 5 voor 13 waren alle Raadsheren al in het Wapen van Zundert. Sterker nog, rond 13 uur gingen de klokken al aan! Dat voorspelt uiteraard niet veel goeds.

Na de eerste fabelachtige speech van het jaar van Jorrit konden we beginnen. En als schrijver betekent dat dat je een manier moet vinden om over de eerste 2 uur van de partij heen te schrijven, want daarin gebeurt namelijk niet veel. Maar goed, dat is met dit mooie bruggetje dan ook weer voltooid.

Frans Smits pakte zijn jas, liep naar buiten en is de hele middag niet meer in het Wapen gesignaleerd. U mag 1x raden hoe zijn partij afgelopen is. Toch vroegen meerdere mensen zich af of de eindstelling daadwerkelijk een stuk verloor, of dat er misschien toch nog een redding was. Sowieso vind ik het zelf met een 1-0 voorsprong altijd makkelijker spelen, wat dan ook de reden is dat ik een verloren partij in de beginfase zo lang mogelijk probeer te rekken; het kan tegenstanders langer ongemakkelijk houden en sporadisch pak je gewoon nog een (half) puntje mee. Hoe dan ook: 0-1.

En toen ging het hard. Na bord 8 moest ook het andere bord met maar 1 buurman capituleren. Daan stond al de hele partij een beetje opgevouwen en moest dat op den duur bekopen met wat materiaalverlies. Omdat dit ook nog niet eens zijn volledige ontwikkelingsachterstand ophief, duurde het niet lang voordat zijn sterk spelende tegenstander het punt achteroverdrukte. 0-2.

En ik begon me toch een beetje zorgen te maken; ikzelf stond niet goed, en eigenlijk stond er niemand echt beter. Het zou toch geen ronde score worden…

Maar gelukkig wist ik dat al snel te voorkomen. Zowel ik als mijn tegenstander was slecht uit de opening gekomen. Ter compensatie van mijn pion achterstand besloot ik mijn koningsstelling op te offeren tegen de koningsstelling van de tegenstander. Objectief gezien compleet onjuist, maar het kostte Geert van der Cruysen genoeg tijd om met nog 2 minuten op de klok 3x dezelfde stelling te maken. Voor mij zat er niks anders op dan mee te doen. ½-2½.

Niet lang daarna wist John onze score te verdubbelen. Ik had het idee dat de hele partij de remisemarge niet is ontstegen. Zowel John als zijn tegenstander Wim nam geen overtrokken risico’s en de heren besloten wijselijk tot remise. 1-3.

En ineens was daar teamcaptain Niek. Vorig jaar scoorde hij nog 10 remises in 9 potjes, dit jaar wil hij weer eens een potje winnen. En hoewel ik er de hele partij naast heb gezeten en in de analyse ook nog, had ik geen idee hoe hij die stelling gewonnen kreeg. Maar na korte navraag bleek dat Niek erin slaagde de langgerokkeerde koningsstelling aan flarden te scheuren met een loperoffer op a3 en dat tegenstander Henk van Evert (je weet wel, van die club met mensen van wie de achternaam ook een voornaam is) niks anders restte dan de partij op te geven. 2-3. Zou het dan toch nog kunnen..?

Nu was het vrij duidelijk dat Jorrit op bord 2 zijn partij ging verliezen. Halverwege de partij kwam ik hem tegen en hij vond zijn stelling mwa, dat was ik wel met hem eens. Toch ging ik analyseren voordat Jorrit verloren stond, maar even later bleek daar toch echt niemand over te twijfelen. Niet veel later kon Jorrit dat zelf ook komen vertellen. 2-4. Richard ging zijn partij winnen, en Mitchell stond in een moeilijk eindspel.

Dus ik ging maar weer eens in de zaal kijken en wat bleek: Mitchell stond beter (gewonnen?) en Richard stond potremise. Ook de tegenstander van Richard beoordeelde de stelling op die manier en bood remise aan. Met medelijden keek ik Richard aan en fluisterde hem toe dat het 2-4 stond.

Mitchell stond ondertussen verwikkeld in een gruwelijk moeilijk toreneindspel. Ja, hij stond wel een pion voor, en leek ook wel wat actiever te staan, maar die stellingen zijn zo ingewikkeld dat niemand er iets van snapt. Zeker niet mensen met een speelsterkte van 1675. Dat wist onze wetenschapper in de dop en hij besloot kundig te bewijzen dat zijn rating toch nog echt stukken te laag is. Hij werd niet geïntimideerd door zijn tegenstander (kale kop, forse tattoos en armen breder dan mijn beide benen) en perste zijn eindspel mooi uit. 3-4.

Ik wierp nog een blik op het bord van Richard en ging maar naar de bar.
Tot er ineens een 2 meter 40 grote reus juichend met zijn armen in de lucht de bar binnenliep en riep: nu lust ik wel een biertje! Blijkbaar had ik het eindspel verkeerd beoordeeld, dat had Richard feilloos in de smiezen en met zijn actieve stukken bewees hij dat zijn stelling superieur was aan die van zijn tegenstander. Hiermee heeft hij een waardevol matchpunt gered en is hij meteen als vast teamlid al van grote waarde. 4-4!

Gezien de kracht van de teams in de competitie moeten we blij zijn met elk matchpunt, zeker als het in het begin niet mee lijkt te zitten. Hopen dat we de volgende keer nog een half puntje meer kunnen halen om zodoende zo snel mogelijk veilig te zijn. Op naar de volgende ronde!

FacebooktwitterredditpinterestlinkedinmailFacebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

5 gedachten over “Een moeizaam begin (De Raadsheer 1 – De Vughtse Toren 1)

  1. Amai.. Ik had er dik 2 uur over gedaan om dit stukske te schrijven en de opmaak met al die plaatjes te doen, toen ik ineens het artikel van Jorrit zag! Dus nu kan iedereen 1 objectief verslag lezen en ook nog de mijne 🙂

    1. We komen voor die van jou Jeroen… Ik schrijf gewoon voor de omaatjes in de bejaardentehuizen. Weest niet bang.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *