Toen ik op mijn dooie akkertje om 13:10 in de Katerstraat liep, zag ik een aantal bejaarden het Wapen van Zundert binnenstappen. “Aha, daar zul je de schakers hebben”, dacht ik. Maar toen ik zag dat zeker de helft van het vrouwelijke geslacht was, lachte ik deze gedachte snel weer weg. Ik liep de vriendelijke lui achterna en vroeg aan het barpersoneel of we toch wel thuis speelden, er was namelijk geen schaker te bekennen! Dat was toch wel zo en in de speelzaal waren de klokken al aangezet. Voor de verandering was de bar in de zaal open en – op het langer op koffie en thee wachten na – ging dat prima.

Om 09:45 stapte ik op de fiets om een mooi tochtje te gaan maken. Eerste stop was station Arnhem, daarna zou station Breda volgen en de laatste stop was het altijd mooie Souburg, zo’n 230 km verderop. Met een gemiddelde van 80 km per uur kwam ik vervolgens met John aan bij het clublokaal van Souburg. Ofja. Toen we eindelijk doorhadden dat het een schaakclublokaal was, bleek dat we er al 3x voorbij gereden waren.

Franky goes to Hollywood kennen de meeste mensen wel. De Liverpoolse band wist in de jaren 80 met 3 hits achter elkaar de #1 hitlijsten te bereiken. Na nog een viertal hits in Nederland, België en Engeland werd het stil rond de band, die door ruzies verscheurd werd. De band werd bekend met protestsongs en liet een rijke geschiedenis na, althans op Wikipedia. Wat echter niet veel mensen weten, is dat er afgelopen weekend een coverband door Nederland optrad met de naam Goes goes to Zundert. Deze coverband speelde een optreden met een traag begin dat langzaam opbouwde tot een spetterende climax. De video-opname kunt u op deze website aanschaffen, maar leest u eerst deze recensie door.

Er zijn weekenden waarin ik op zaterdagochtend half 9 mijn bed in duik. Dit weekend was niet zo’n weekend. Dit weekend kwam ik om half 9 mijn bed úít. Door de nieuwe poule-indelingen van de KNSB spelen namelijk we niet meer in heel Brabant, maar hebben we Oost-Brabant ingewisseld voor Zeeland. Zo kwamen we zaterdag uit in Axel, op 88,8 kilometer van Zundert. Daarom moest ik om 11:45 op het station in Breda zijn, wat betekende dat ik op 10:23 op station Arnhem moest staan. En aangezien ik al een halfjaar geen pion meer gezien had, had ik ook nog wat tijd nodig voor de voorbereiding. Zodoende weet u dus waarom ik in vredesnaam op zo’n onmenselijk zaterdagtijdstip opstond.

Voordat de achtste en veurletste ronde gespeeld werd, mochten we nog dromen van het kampioenschap. We wisten weliswaar dat het niet makkelijk zou worden, maar onze tegenstander had zowel een voordeel als een nadeel: tegenstander Stukkenjagers 4 stond bovenaan en was dus een lastige tegenstander, maar het was voor ons wel een uitgelezen kans om een concurrent naar de Eeuwige (stukken-)Jachtvelden te sturen. Afijn, zoals u aan de inleiding kunt lezen, kunnen we nog altijd kampioen worden, maar dat zal dan volgend seizoen moeten gebeuren.

In ronde 7 speelden we tegen Eindhoven 2, en je raadt nooit waar die vandaan komen. Het was een pittige wedstrijd, want op rating behoort dit team tot de 3 ploegen met een aanzienlijk ratingoverwicht op de andere teams. Dit keer was het gemiddeld verschil ruim 100 punten in het voordeel van de Oosterlingen. Niek had besloten om voor één keer geen rare trucs uit te halen en gewoon de spelers naar speelsterkte in te delen. Zo kwam het dat ik weer een keer op bord 1 speelde met Jorrit naast me.

Runde Sechs werd gespeeld tegen OSV uit Oss, één van de enige clubs van Nederland die hun afkorting ingewikkelder maken dan hun plaatsnaam. Vanwege een tijdig gepland feest in het Wapen van Zundert speelden we deze ronde weer eens in de oude vertrouwde Roskam en was het goed om te zien dat we warm werden ontvangen. Daarnaast bleek toch ook wel duidelijk dat we in al die jaren bijna het dak eraf hebben geschaakt!

Ronde 5 stond op het program en het betrof een uitwedstrijd naar De Baronie. Waar we vorig jaar tegen het Eerste niet zoveel succes hadden, mochten we het nu proberen tegen het Tweede, dat stijf onderaan stond. Voor liefst 5 spelers (Daan, Frans, Jeroen, John & Tycho) was het een verkapte thuiswedstrijd, want de speelruimte was dichter bij huis dan Het Wapen van Zundert. We speelden in het altijd bruisende bejaardentehuis Vredenbergh en bij een overwinning zou dat dan ook in het pand tot in de late uurtjes gevierd kunnen worden. We werden dan ook gevraagd om een uurtje eerder te beginnen, zodat het personeel van Vredenbergh het feest iets eerder kon laten beginnen. Het gevolg daarvan was dat de klokken al om 12:15 aan stonden.

Het was de dag waarop niet alleen het Tweede een tegenstander uit Waalwijk trof, maar ook het Eerste. Door wederom veel afmeldingen, hadden we alwéér een invaller uit het tweede nodig. En hoewel de meeste invallers het goed doen, maakt het zowel het Eerste als het Tweede zwakker. Het is dus belangrijk om elke partij beschikbaar te zijn. Dat dat nu niet het geval was, was zo erg dat, en nu komt het, zelfs Niek een boze mail had rondgestuurd. Nou, als Niek aan boze mails begint, dan kan je wel raden hoe erg het er aan toe gaat.

De derde ronde van het seizoen speelden we uit tegen het Helmondse HSC. Teamleider Niek had een trainingskamp van 1 uur in de auto belegd om te zorgen dat we de punten mee naar Zundert konden nemen. HSC is namelijk één van de zwakkere broeders in de poule en we zouden ons in deze ronde al praktisch veilig kunnen spelen. Sterker nog, we zouden bovenaan kunnen komen te staan! Om het verrassingseffect maximaal te laten zijn, hadden we dit keer Daan en Frans thuis gelaten en in hun plaats de toppers Adrie van Opdorp en André van der Laar meegenomen. Adrie verkeert dit seizoen in bloedvorm en André mocht de lange geschiedenis van debutanten die punten halen gaan uitbreiden.